Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Jump to navigation
Jump to search
Որդիք Հագարու զարմին,
Եկեալ ըզքեզ ըմբըռնեցին,
Այնչափ եւ սաստիկ հարին,
Շարժել զքեզ ոչ կարացին:
Րամըք այլազգեաց գընդին,
Հարեալ զքեզ ի վայր արկին,
Կաբկուտ յանխընայ ածին
Նոր բողբոջացեալ ծաղկին:
Ի ժամանակիս վերջին,
Դու նոր նահատակ փըրկչին,
Կոխեցեք զգըլուխ չարին,
Մըտեր ի հրեղէն արփին:
Սա ի բարբարոս ազգէ,
ԸզՔրիստոս աստուած ասէ,
Կամաւք զարիւն իւբ հեղէ,
Զթըշնամին յամօթ առնէ:
ՏԱՂ ՎԱՐԴԻՆ ԵԻ ՊԼՊՈԻԼԻՆ Ի ԳՐԻԳՈՐԻՍ
ԿԱԹՈՂԻԿՈՍԷ ԱՂԹԱՄԱՐՑՈՅ ԱՍԱՑԵԱԼ
Ծաղկունքն ասեն՝ Հերի՛ք արա,
Քանի՞ կանչէս վարդին վերայ.
Կահ ու պէկահ ձայնըդ կուգայ,
Ի մեր պաղչից ել ու գընԱ:
|
|