Էջ:Grigoris Aghtamartsi, Taghs (Գրիգորիս Աղթամարցի, Տաղեր).djvu/47

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Jump to navigation Jump to search
Այս էջը սրբագրված է

Ունող յաղթութեան զօրեղ սուրբ Նըշան
Դու քառասար սուսեր սըխրական,
Դու խորտակող գընդին դիւական,
Գառին աստուծոյ ճըշմարիտ սեղան:
Դու դըրւատեալ պանծալի Նըշան:
Սխրասարաս անսայթաքական,
Դու լաստափայտ ապաւինութեան
Յալեաց մեղաց պահես անսասան.
Դու նազելի անպատում Նըշան,
Ուրախութիւն ես ազգի մարդկան.
Խոստովանեալ ես խորհըրդական,
Կենաց Կարապետ յաւուր գալըստեան.
Ի քեզ ձօնեցաւ բանըն հայրական,
Ի քէն սարսի գունդ բելիարեան.
Քեւ ճանապարհք ի յերկինս բացան,
Մարդ և հրեշտակք խառնեալ միացան.
Երկիւղածաց եղեր դու նըշան,
Զի արասցես չարին աղեղան:

Րաբունոյն դու սուրբ դիտարան,
Մեզ՝ ծառ. կենաց և նոյեան տապան,
Տուն աստուծոյ, սանդուխք յակոբեան,
Եւ Մովսէսի զօրեղ գաւազան:
Դու ահարկու սոսկալի նըշան,
Հզօր աշտարակ անկասկածական.
Առ քեզ պաղատինք մեք ամենեքեան,
Ուռընկարու յաղթող սուրբ Նըշան:
Հրաշագործես դու միշտ անխափան,
Քաջբերունեաց պարծանաց նըշան.