Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Jump to navigation
Jump to search
ԳՐԻԳՈՐԻՍԻ ԱՂԹՄԱՐՑՈՅ ԱՍԱՑԵԱԼ
Մարմինս ըզհոգիս զրկէ
Եւ պահէ զօրըն լալական,
Դատաւորին լալով ասաց,
Թէ՝ Արա ուղիդ դատաստան:
Աստուած երբ ըզմեզ ստեղծեաց
Եւ ի քեզ արար ապաստան,
Թէ դու իրաւունք արա,
Որ սոքա լինին միաբան:
Դատաւորն անիրաւ էր գեմ,
Ոչ առներ ուղիդ դատաստան,
Ահ ի աստուծոյ չունէր,
Անպատկառ ի յորդոց մարդկան:
Եղուկ զիմ այրի հոգիս,
Ճար չունի քան զանմահ փեսայն:
Միայն է դարձեալ գերիս
Ընդ հեռացեալսըն վայրենական:
Ի մեղաց իմոց տանջիմ
Եւ կենամ միշտ ի յերերման,
Հոգիս ի մարմինս կուլայ,
Հակառակ են՝ չեն միաբան:
|
|