Էջ:Grigoris Aghtamartsi, Taghs (Գրիգորիս Աղթամարցի, Տաղեր).djvu/54

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Jump to navigation Jump to search
Այս էջը սրբագրված է

8


ՆՈՐԻՆ


ԳՐԻԳՈՐԻՍԻ ԱՂԹՄԱՐՑՈՅ ԱՍԱՑԵԱԼ


Մարմինս ըզհոգիս զրկէ
Եւ պահէ զօրըն լալական,
Դատաւորին լալով ասաց,
Թէ՝ Արա ուղիդ դատաստան:

Աստուած երբ ըզմեզ ստեղծեաց
Եւ ի քեզ արար ապաստան,
Թէ դու իրաւունք արա,
Որ սոքա լինին միաբան:

Դատաւորն անիրաւ էր գեմ,
Ոչ առներ ուղիդ դատաստան,
Ահ ի աստուծոյ չունէր,
Անպատկառ ի յորդոց մարդկան:

Եղուկ զիմ այրի հոգիս,
Ճար չունի քան զանմահ փեսայն:
Միայն է դարձեալ գերիս
Ընդ հեռացեալսըն վայրենական:

Ի մեղաց իմոց տանջիմ
Եւ կենամ միշտ ի յերերման,
Հոգիս ի մարմինս կուլայ,
Հակառակ են՝ չեն միաբան: