Էջ:Grigoris Aghtamartsi, Taghs (Գրիգորիս Աղթամարցի, Տաղեր).djvu/77

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

Վարդ ես վայելուչ գունով, ցօղ առնուս ի վաղորդայնէ,
Արեւն երբ ի քեզ առնու, հիւս նայ ով զքեզ տեսանէ:
Հոտով քո արբեալ թըմրիմ, երբ քաղցրիկ հողմ ի քեզ հընչէ,
Փընջեալ երփնազարդ ծաղիկ, զքեզ բերած ի բարձըր լեռնէ:

Հիրիկ, կինամոն, նարդոս, պալասան ի յԵգիպտոսէ,
Քըրքում և զըմուռ շուշան, դու ազնիւ քան զգուհար հալուէ,
Եղեգնախընկոց նմանիս, գըտանիս ի լեառըն Սինէ,
Համասփիւռ և մըրտենի, մանուշակ ի կանաչ թըփէ:

Ակըն դահանակ, սուտակ, ելեալ ես Փիսոն գետէ,
Տըպազ մեծագին, յասպիս, շափիւղայ, լոյսն ի քէն ցայտէ:
Ակատ, կարկեհան, յակինթ, մարգարիտ՝ ելեալ ի ծովէ.
Մաքուր, անարատ ոսկի, դու եկեալ ես ի յԵւիլատէ:

Յապառաժ քարանց վիմաց մեծագին ակունք նորոգէ,
Առեալ ի ցօղոյ յերկնից՝ ի յոստրէն մարգարիտ շինէ,
Մացառաց, ոստոց, փշոց հոտ անուշ ըզվարդ ընձիւղէ,
Կազմեալ ի ջըրոյ պատկեր է զարմանք թէ այսպէս առնէ:

Պատկեր ես քո ստեղծողին, շաղկապեալ ի քառանիւթէ,
Տիպն իւր գոյացոյց ըզքեզ, նըկարեաց ւ եհան յարգանդէ,
Զիա՞րդ օրինակ տամ քեզ յանշնչից և յանըզգայէ,
Յայս իմ այրեցած սրտէս զայս ընծայ ընկալ ւ ընդունէ:

Գրիգորիս Աղթամարցի արտասուօք ըզքեզ կաղաչէ,
Թէ՝ ինձ ողորմի ասցէք, և փրկիչն ձեզ պարգևէ: