Էջ:Grigoris Aghtamartsi, Taghs (Գրիգորիս Աղթամարցի, Տաղեր).djvu/93

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Jump to navigation Jump to search
Այս էջը սրբագրված է

ժուժկալութիւն չունիմ անկամ,
Զտիւ ու զգիշեր նըստեալ ողբամ,
Վառեալ սիրով քո տապանամ,
Զաչս ի յանհասըդ համբառնամ:

Ի տեսլենէ քո արբեցայ,
Ահեղակերպ լուսոյ արքայ.
Հոգիս բերկրեալ ընդ քեզ ցնծայ,.
Սիրով ի սէրըդ կապեցայ:

Լուսապայծառ եբևի նա,
Որթուց եդանց նըման խայտայ,
Ահա եկեալ ի Թէմանայ,
Զգեստաւորեալ ի Բոսորայ:

Խունկ և հալուէ, ծաղիկ դաշտաց,
Անճառելի հոտ քո բուրեաց,
Ելից զաշխարհս համատարած,
Յորմէ մարդիկ էղեն հարբած:

Ծաղիկ փըթթեալ առաւօտու,
Հոգոյս, մարմնոյս իշխւանըն դու,
Լուսաբորբոք ակն արևու,
Օդ քաղցրութեան ի հարաւու:

Կարմըրացեալ ի գոյն վարդի
Ի մէջ ծաղկանց եբևելի,
Բարձրաուղէշ արմաւենի՛,
Գլխոյս իմոյ լե՛ր հովանի: