Էջ:Grigoris Aghtamartsi, Taghs (Գրիգորիս Աղթամարցի, Տաղեր).djvu/94

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Jump to navigation Jump to search
Այս էջը սրբագրված է

Հոտ քո անուշ տարածեցան,
Որպէս ըզվարդ և ըզշուշան,
Նարդոս, քրքում և պալասան.
Քիմք մեր ի քէն պարարեցան:

Ձայն տուր և ինձ, ո՛վ տարփալի,
Նուաղեալ հոգիս յոյժ ծարաւի,
Մարմինս մաշեալ այլագունի
Վասն տեսլեան քո սըխրալի:

Ղամբարափայլ ճաճանչ լուսո՛յ.
Յիս վառեցեր ըզկայծ սիրոյ.
Սիրտ իմ արթուն կայ վասն քո,
Ոչ դադարի ակս ի լալոյ:

Ճեմեալ ընդ քեզ ի յանդաստան,
Փափագով քո սուրբ տեսլեան՝
Ահեղակերպ և հրաշազան,
Աչք մեր ի քէն նըւաղեցան:

Մաքուր մարմնով մարգարտափայլ
Ահեղատես լուսոյ նըկար,
Ի հազարաց բիւրոց ընտրեալ,
Մըտեր ի սիրտս իմ թագնաբար:

Յորժամ ի քէն լինիմ հեռի,
Սիրտս իմ սիրով քո հըրդեհի.
Զերդ զեղջերուն, որ փափագի,
Յաղբերըս ջուրց միշտ յօժարի: