Առ պարոն Տ․ — Աստված ողորմած է, հարկավ կամուսնանաս, հոգ մի՛ ըներ ու գիշեըները անքուն անցներ, քեզի աղջիկ տվող պակաս ըլլա։
⁂
Առ օրիորդ է. — Չեղավ նե հիմա ալ պաղրը յանըքին տեղ պեճիմ կեոյնում չալելու սկսեցիր, անանկ չէ՞, քեզի ըսինք, որ հորդ հետ պիտի խոսիմ, դուն անհոգ եղիր ու քիչ մալ ազգային երգեր չալե՛։
⁂
Առ պարոն Պ. — Կարծեմ դուն ալ զղջացիր այն նվագածուհվույն սիրահարելուդ համար, բայց ուշ։
⁂
Առ տիկին Շ. — Պարոն Դ..․ին ուզած այն պզտի ծառայությունը իրեն չընելդ քեզի շատ սուղի պիտի նստի, գիտցած եղիր, ուստի նայե՛, որ քիչով ազատիս։
⁂
Առ տիկին Բ. — Ի՞նչ ընենք, տիկին, միթե ամեն օր ձուկ ուտելու համար ձեր կռիվը մե՞նք պիտի մտիկ ընենք, փառք չի տաս, որ քու էրիկդ ինչ է նե ձուկ մը կրնա կոր բերել, հապա հացն անգամ չգտնողները ի՞նչ ընեն։
⁂
Առ պարոն Տ. — Սա մեր գործին լմննալուն աշխատեցե՛ք, որ ես ալ վերջը ձեր հարսնիքին, կանանց ըսածին պես՝ մազով ջուր պիտի կրեմ։
⁂
Առ օրիորդ Օ. — Հուսամ, թե հարսնիքին մեջ խելոք էիր, որովհետև նշանվելու աղջիկ մը պետք է գոնե ժամանակ մը ակռան սեղմելով անցունե։
⁂
Առ տիկին Շ. — Դուն ալ ժամ առաջ օրիորդ Մ.․․ին տված խոսքդ կատարե, եկածը ձմեռ է։
⁂
Առ պարոն Գ. — Տահա ի՞նչ կա չի կա նայինք, վերեսիե բաղնիք երթալ լսվա՞ծ բան է։ Աստված շնորհք տա։