պատիվներ արատելու մասին, որով այդ ընտանյաց անդամներեն մին՝ յուր ընտանյաց վնասյալ կարծված պատիվն տեղը բերելու համար փոխանակ օրինավոր միջոցներու դիմելու մեր բարեկամներովն միույն վրա կը հարձակի սրճարաններու մեջ այսպես.
— Միմոսի մեջ այդ հոդվածը դուն դրեր ես։
— Ես չգրեցի։
— Ո՛չ, դուն գրեր ես։
— Ես բան դրած չունիմ, քեզի խաբեր են։
— Ո՛չ, դուն գրեր ես։
— Ի՞նչպես հասկցնելու է քեզի, որ ես գրած չեմ։
— Ինձի ըսին, որ դուն գրեր ես, եթե դու դրած չես, ո՞վ է գրեր ուրեմն։
— Ես ի՞նչ գիտ՛նամ։
— Քանի որ չգիտես, ապա ուրեմն դուն գրած ես. ինչո՞ւ գրեցիր։
— Ես չգրեցի։
— Քանի որ ուրիշ մը ես գրեցի չըսեր կոր, ըսել կըլլա, թե դուն գրեր ես։ Կը վայլե՞ քեզի, որ ասանկ բաներ գրես։
— Ես չգրե...
— Բայց ինչո՞ւ համար գրվի անանկ բաներ։
— Ես չգրե․․․
— Տունդ փայտ, ածուխ առե՞ր ես։
— Բավ է, պարոն, եթե ինձմե կասկած ունիս պետք եղած տեղը գնա՛, բողոքե՛։
— Տեղ մը չեմ բողոքեր և ահա ասանկ սրճարաններու մեջ կը հայհոյեմ։ Տունդ հաց առե՞ր ես։
Այս և ասոր նման անարգական խոսքերու վրա սրճարանի մեջ գտնվողներն տեսնելով մեր բարեկամին այսպես զրպարտվիլը և վիրավորվիլը, յուր ընդդիմախոսը համոզելով դուրս կը հանեն։
Ավելորդ է ըսել, որ մեր բարեկամը ավելի Միմոսի պես թերթի մը իբրև հոդվածագիր զրպարտվելուն վրա կը ցավի, քան թե յուր ընդդիմախոսին խոսքերեն, որովհետև պատվույն չձգեր Միմոսի պես թերթի մը բան գրել և արդարև, տաղանդի տեր մարդու մը հայհոյեւ է, ըսել իրեն՝ թե դուն Միմոսի մեջ հոդված գրեր ես։
Խասգյուղցիք, ինչպես որ կը լսենք, սաստիկ սրդողած են Միմոսին դեմ և կը պատրաստվին անոր դեմ դատ բանալու։ Մենք կը խրատենք զիրենք, որ դատ բանալու տեղ ավելի աղեկ կընեն եթե հիշյալ թերթին կարևորություն չտան և զայն գեղին մեջ չմտցունեն։