մեկ հատ ևս խմեցինք, շիշը պարպեցավ և վերստին քցվելու հրաման տրվեցավ։
— Չափազանցություններեն միշտ կը խորշիմ, ամեն բան չափով ըլլալու է, մարդս քիչ մը խմելու է, բայց առանց անձին և յուր ընտանյացն վնասելու։
— Իրավունք ունիք, պատասխանեցի։
— Հրամմեցեք, առեք։
— Սիրտդ չկոտրելու համար կառնեմ, ըսի։
Չերկարենք, շիշը պարպեցավ և լցվեցավ։
— Հապա ի՞նչ ըսեմ այն մարդոց, որ ոչ իրենց կինը կը խորհին, ոչ իրենց զավակները և ժամը մինչև երեքը, չորսը գինետուններու մեջ կը մնան։
— Սարսափելի բան է։
— Կը զզվիմ անանկ մարդերե։
— Ես ալ կը զզվի։
Գլուխս դառնալ սկսած էր, աչերս կրակ կտրած էին, ուստի սա մարդուն ձեռքեն փրկվելու համար ոտք ելա և ձեռքը սղմելու չմնաց՝
— Չե՛, չե՛, չե՛, չեմ թողուր, որ երթաք, ասանկ կենսական խնդիր մը կիսատ թողուլ ու երթալ։
— Կաղաչեմ, ա՛լ չեմ կրնար խմել, և ուշ ալ է։
— Ո՛չ, ո՛չ. ծո՛, մեզի օղի բեր։
— Չեմ կարող խմել։
— Իմ նպատակս է այս կենսական խնդրույն վրա քեզի հետ երկարորեն խոսիլ, ընկերություն մը կազմել և սա անիծյալ ոգելից ըմպելյաց գործածությանը դեմ մաքառիլ, ազատել երիտասարդությունը օղիին ճիրաններեն, որուն ամեն տարի այնքան երիտասարդներ կը զոհվին...
— Հրամմեցե՛ք, հատ մ՝ալ...
— Ըսի, որ չեմ կրնար.․․
— Ընկեր մը կես ճամբան թողուլն պատվավոր բան մը չէ․․․ վատ...
— Կը խմեմ, ըսի, ընդմիջել ջանալով արտասանելիք. բառն, զոր խիստ ձախորդ կերպով հաջողեցա կտրել։
— Շնորհակալ եմ։ Ի՜նչ միջոցներ ձեք առնվելու են, ինչ է ձեր կարծիքը։
— Ընկերություններ կազմելու է, ընկերություններ...
— Իմ ալ կարծիքս այն է... բայց ո՞վ պիտի նախաձեռնե այս
