— Փառք Աստուծո, սա ծխախոտդ տուր։
— Հրամմեցե՛ք, ազգային ի՞նչ լուր ունիս նայինք։
— Ինչո՞ւս պետք իմին ազգային լուր, սա կրակը տո՛ւր։
— Հրամմերե՛ք, հա՛յր, ի՞նչպես ժամանակ կ՝անցունեք կոր նայինք։
— Ի՞նչպես պիտի ըլլա, վարդապետ մը ի՞նչպես կյանք կրնա անցունել, ծանոթներուս տունը կ՝երթամ, կերակուրս բարեկամներուս տունը կ՝ուտեմ, ցերեկները կը քնանամ, գիշերները կը քնանամ․.. սա տեղ ճաշարան կա նե ինձի կերակուր ապսպրեիք։
— Գլխուս վրա, տղա՛, գնա՛ վարպետին ըսե, որ վարդապետին կերակուր բերե։ Թաղին վարժարանը ինչպես կերթա կոր։
— Իրավ որ հարցուցած չունիմ, հարցնելու ժամանակ ալ չունիմ։ Սա ծխախոտդ տայիր... սա անցնողները ո՞վ են։
— Չեմ ճանշնար։
— Շնորհալի ընտանիքի մը կը նմանին կոր, տղան ալ ի՞նչ սիրուն է։
— Հրամմեցե՛ք, հա՛յր, կերակուրը բերի։
— Ծո տղա՛, աս խորովածին քանի՞ ղուրուշ կ՝առնեք։
— Չորս ղուրուշ, հա՜յր։
— Գնա՛, թշվառական, վարդապետներուն համար չէ ա՛, ես ստակ մը չեմ տար, վաղը հայրդ մեռնելու ըլլա նե կը թաղեմ, ես ալ ան ատեն ստակ չեմ ուզեր։
— Ի՞նչ կըսեք, վարդա՛պետ։
— Գործդ գնա՛, ես գիտեմ ըսածս, սըկե շիշ մը գինի բեր։
— Շատ աղեկ, կը բերեմ։
— Հայր Խիկար, չըսե՞ք, ազգային գործերուն վրայոք ի՞նչ կարծիք ունիք։
— Մոռցանք ըսելու տղուն, որ քիչ մը բիլավ բերե։
— Կըսենք, ազգային գործերն ի՞նչպես կերթան կոր։
— Բիլավն ալ ցերեկ ատեն ծանր չնստիք մի յա՜. մաքարոնին ավելի աղեկ է կարծեմ, բժիշկներն ալ խրատ կուտան, որ մաքարոնի ուտենք։
— Ուզածդ բերել կուտանք։ Երեսփոխանակ ժողովին կերթա՞ք երբեմն։
— Ծո տղա՛, լաքերտայով գինին ի՞նչ աղվոր կերթա կոր, դիտե՞ս, անցյալ գիշեր Հայիմեն առի կես օխա, սակայն պատվական բան էր։
— Այո՛, աղեկ կուտվի. Կրոնական ժողովն ի՞նչ ջուրի վրա է։
