— Ինչո՞ւ կայներ ես հոն իշու պես, կը պոռա անդիեն չափահաս մարդ մոր խոսքը չխնայեր բնավ։
Եվսեբիոս աղան կը ցնցվի։
— Ի՞նչ իրավունք ունիս, կըսե, անվայել խոսք ընելու։
— Լռե՛, իշու կտոր, շատ մի՛ խոսիր, կը կրկնե ուրիշ մը։
— Աս ի՞նչ ըսել Է, մենք հոս լվացվելու եկա՞նք թե...
— Բաղնիքի մեջ ասանկ խոսքեր ներելի են, Եվսեբիոս աղա, կատակ կ՝ընեն կոր։
— Ասանկ կատակ չեմ ուզեր ես։
— Երկար ըրիր ա՛, կըսե չորեքտասանամյա չարաճըճի մը և կից մը տալով Եվսեբիոս աղային մեջքին՝ ջուրի մեջ կ՝ընկղմե Եվսեբիոս աղան։ Քանի մ՝անգամ Եվսեբիոս աղան ոտները ու վարտիքը ցույց տալեն ետքը դժվարավ կը հաջողի կանգնել ջրո մեջ և լոգարանի մեջ տեղը կայնելով կսկսի պոռալ.
— Աս ի՞նչ խայտառակություն է, ի՞նչ լրբություն է աս... ոստիկան չկա մի հոս...
Հանդիսականք կը խնդան։
— Ինչո՞ւ կը խնդաք կոր, ի՞նչ կա խնդալու, ես ձեր խաղալի՞քն եմ, չե՞ք ամչնար, չեք խպնիր դուք։
— Քահ, քահ, քահ, քահ...
— Ինչու կը խնդաք կոր...
— Քահ, քահ, քահ, քահ...
— Տեր Աստված, տեր մեղա...
— Քահ, քահ, քահ...
— Փորձանքի պիտի հանդիպինք...
— Քահ, քահ, քահ։
— Ինձի ալ ըսեք, ես ալ խնդամ։
— Քահ, քահ, քահ։
— Եվսեբիոս աղան կը դողա, ակռաներու կրճտումն կըսկսի։ Վերոհիշյալ չարաճճին ջուրին տակը սուզվելով կամացուկ մը կը մոտենա Եվսեբիոս աղային, անոր ոտքը վեր կը վերցրնե և գլխի գարձնե Եվսեբիոս աղան, որ յուր բոլոր ճիգը կսպառե գլուխն ի լույս ընծայելու համար։
Ավազանի մեջ գտնվողներն կսկսին իրենց ափով ջուրը սրսկել Եվսեբիոս աղային երեսը։ Կը դողա Եվսեբիոս աղան։
— Չէ... չէ... չեք... ա... մչ... մչ... նա... նա... նա... նար..․
— Աս ի՞նչ թռաֆ մարդ Է եղեր...
— Վայ ավանակ, վայ, կը դողա կոր տե, դուրս չելլար կոր...
— Ես թո թո թո...
