Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 10 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 10-րդ).djvu/503

— Վահ, վահ, վահ... սատանա կը նմանի նե։

— Մեյ մալ էրկանը հարցուր։

— Սա թրախոմայով կին առնողներն իրավ որ խենդ են... քա այս ոսկորը կը կրծվի՞։

Հագվեցե՛ք, տիկիններ, և դուրս ելե՛ք։ Դուրսը կսպասեմ ձեզի։

Տիկիններն կսկսին հագվիլ և մեկիկ մեկիկ դուրս ելնել։

Մտիկ ընենք այժմ ասոնց խոսակցությունը ճամբան։

— Ասկի՞ց կուգաք, տիկին։

— Բաղնիքեն։

— Չտեսա ձեզի հոն։

— Դուք հո՞ն էիք որ։

— Հոն էի, հապա։

— Ես ալ ձեզի չտեսա։

— Զարմանալի բան։

— Իրավ զարմանալի։

Ուրիշ երկու տիկիններ.

— Հոս պիտի տեսնվինք եզեր։

— Խըսմեթը ասանկ է եղեր, բաղնիքին մեջ պելքի ձեզի կը տեսնամ, ըսի, ամա, չտեսա։

— Դուք բաղնի՞ք էիք։

— Այո։

— Ես ալ բաղնիք էի։

— Ինտո՞ր կըլլա, որ զիրար չտեսանք։

— Դուք քանի՞ թիվ օթյակն էիք։

— 8 թիվ։

— Քովի սենյակն ալ ես էի։

— Դուք էի՞ք։

— Չհազված խոսեցանք նե իրարու հետ։

— Խոսեցանք յա։

— Ոտքդ պագնեմ, աս ի՞նտոր կըլլա քի․․․

— Աս խնդալու բան է...

— Խիկար, չիմանաս։

Խիկար գիտե արդեն, թե կանայք ոմանք որքան փոփոխություն կը կրեն երբ փողոց ելնեն։

Տակավին շատ բաներ կան գրվելիք արանց և կանանց բաղնիքներու վրա։ Թերևս հաջորդ թերթին մեջ ևս քիչ մը խոսինք այս մասին։ Այսօր կը վերջացնենք մեր սույն հոդվածն, հանձնարարելով մեր ընթերցողաց և ընթերցող դուխտյաց կամ ընթերցողանուշյաց,