Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 10 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 10-րդ).djvu/514

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

— Իրավունք ունիք, ինչ որ կըսեք` հայտնի է արևու պես։

Ութսուն հազար ոսկի ունեցող երեսփոխան մալ օր մը կը փափագի, որ շաքարը սև ըլլա։

Կը պատասխանեմ․

— Համակարծիք եմ ձեզի, քվեի դրեք խնդիրը։

Յոթանասուն հազար ոսկվո տեր երեսփոխան մալ կորոշե ինքնիրեն, թե սև է շաքարը։

Կը պատասխանեմ․

— Կերևի, թե բավական իմաստասիրած եք շաքարը։

Վաթսուն հազար ոսկի պարունակող դրամարկղի տեր երեսփոխան մալ կը հավատա, թե սև է շաքարը։

Կը պատասխանեմ.

— Հաւատք քո կեցուցին զքեզ¹։

Հիսուն հազար ունեցողն ինչո՞ւ յուր քվեն չտա ի նպաստ սեվության շաքարի։

Անոր ալ կը պատասխանեմ․

— Մասնավոր ուսո՞ւմ ըրած եք գույներու վրա։

Հիսուն հազար ոսկի հարստություն ունեցողն ալ օր մը կը հաճի պնդել շաքարին սևությունը։

Կը պատասխանեմ.

— Կարծեմ թե շաքարը սանկ քիչ մը ճերմակություն ունի։

— Ամենևին չունի, ամենևին։

— Աննշմարելի ճերմակություն մը։

— Սխալ է, կատարյալ սև է։

— Աչքերս խաբած են զիս ուրեմն, ներեցե՛ք

Քառասուն հազար ոսկինոցն երկար ատենաբանությամբ մը ճառե շաքարին սևությանը վրա։

Կը պատասխանեմ․

— Ձեզի համակարծիք չեմ այս մասին, շաքարն ավելի ճերմակին մոտ է քան սևին։

— Կը սխալիք, չարաչար կը սխալիք։

— Կարելի է։

Երեսուն հազարանոցն կսկսի փաստաբանել շաքարին սևությունը։

Կը պատասխանեմ․

— Հակակարծիք եմ ձեզի, էֆենտի, շաքարը սև չէ։

— Սև է։

— Ո՛չ։

— Կարծիքներն ազատ են։