— Ան աղեկ կերթա կոր... կամաց կամաց կը բարձրանա կոր։
Երեկ գիները դարձյալ փոխված էին։
— Ի՞նչ կառնես կոր։
— Ա․․.ն։
— Գ․․․ նդ ի՞նչ ըրիր։
— Ծախեցի, տեղը քիչ մը Բ... են առի, քիչ մալ Ա․.. ն կառնեմ կոր։
— Բ... ը քանի՞ է։
— Ինկած է այսօր քիչ մը։
— Ես ալ պիտի դնեմ քիչ մը, բայց չեմ գիտեր, թե ո՞րն առնեմ։
— Բ... են ա՞ռ քանի մը հատ, գտնվի, անկե վնաս չես ըներ, մի վախնար։
— Գ...են կը վնասե՞մ։
— Ի՞նչ գիտնամ, եղբայր։
Այսօր մեծ հուզում կա հրապարակի վրա։
— Ա...նը քանի՞ է։
— Վաթսուն։
— Վաթսուն, Գ.․․՞նը։
— Տասներկու։
— Բ․․․նը։
— Տասն և վեց։
— Այսքան բարձրացավ Ա..․նը։
— Այո՛։
— Ինչո՞ւ համար։
— Այս ընտրողական հրապարակին խելք կը հասնի՞։ Քանի միջնորդները մյուսները քշել կուզեն կոր նե Ա...նը կը բարձրացնեն կոր։
Ահա այս է այս ավուր հրապարակը։ Վաղվանը չենք գիտեր։
Այս անկումներն և բարձրացումներն հառաջ կուգան այն աննպաստ կամ նպաստավոր տեղեկություններեն, զորս տյարք երեսփոխանք հետզհետե կը քաղեն այս ընտրելիներուն նկատմամբ։ Թաղեցին պարտավոր է երախտագետ ըլլալ յուր ընտրողաց, որ երեսփոխանական աթոռույն հարմարագույն ընտրելիները մաղե կանցունե և ազգին ամենեն ավելի օգտակար ընտրելվույն վրա միաբանելու կաշխատի, թեև ըստ մեզ, այս վախճանին հասնելու համար, մեր ընտրողներն ավելի կարճ և դյուրին ճամբա մը