ավանակի պես անցավ, հագուստս պատռեց, ստակ տուր, վաղը ուրիշ մը առնեմ։ (Կ’երգե):
|
|
Դուն ալ հիմա ելեր, նշանածիդ հագուստներուն չես՛
հավնիր: Ես գիտեմ, հանցանքը իմս է, քեզի հետ միշտ անուշությամբ վարվեցա, և իբրև բարբարոս հայր մը ամեն մեկ
խոսքդ ապտակով չվարձատրեցի. ուստի ալ ժամանակն
հասավ, պետք է որ քաղցրությունը դառնության փոխվի. ահա
վերջին խոսքս, Մարգարը պիտի սիրես։
ԵՐԱՆՅԱԿ
Անհնարին է ինձ զայն սիրել, քանի որ անդին լուսնո պես երիտասարդ մը հափշտակեր է իմ սերս։
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
Ինչո՞ւ հաձշտակել տվիր:
ԵՐԱՆՅԱԿ
Սրտիս հարցուցեք, ինձի ի՞նչ կը հարցնեք։
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
Շուտ կորի առջևես, գնա՛, սենյակդ քաշվե, անզգամ աղջիկ։