ԱՐԱՐՎԱԾ ԱՌԱՋԻՆ
ՏԵՍԻԼ Ա.
Մեծ սրահ ՄԸ, երկու կողմ սենեակներ
ԱՆՏՈՆ, ԿՈՄԻԿ
Կոմիկը աթոռի մը վրա կը քնանա. Անտոնը սիկառ ի ձեռին սենյակեն կելլե և Կոմիկը չտեսնալով
ԱՆՏՈՆ, չորս կողմ փնտռելով
Ո՞ւր գացեր է թշվառականը. բոլոր գործերս երեսի վրա թողուցի և երկու ժամե ի վեր է, որ զինքը կը փնտռեմ։ (Միշտ փնտռելով) Մարդ մը ձնտռել ու չգտնալը բավական տանջանք է ինձի համար, բայց համբերությունս կը հատնի, ո՛հ... (Ուժգնակի) Կոմիկ, Կոմիկ, Կոմիկ։
ԿՈՄԻկ, մեկես ի մեկ կարթննա ու տերը չտեսնար
Ո՜հ, Աստվտծ... (Դողալով) ինչ դող...ինչ սոսկում.. իշու մը ձայն ըլլալու էը, որ այսքան վախ պատճառեց ինձի: (Տերը կը տեսնե) ինչ կը տեսնեմ, տերս... ինքն է ... (Առ Անտոն տեր, կարծեմ թե զիս կանչեցիք, ավասիկ եմ։
ԱՆՏՈՆ
Ո՞ւր կորսվեր էիր, երկու ժամե ի վեր քեզ կանչելեն հոգիս բերանս եկավ։
ԿՈՄԻԿ, մեկուսի
Եթե քառորդ մըն ալ կանչեր հոգին բերնեն դուրս պիտի ելլեր. Ի՞նչ կուզեք, տեր. հրամաններուդ պատրաստ կամ:
ԱՆՏՈՆ
Կուզեմ որ պապանձիս, և աթոռ մը բերես:
