Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 1 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/46

ԿՈՄԻԿ

Այո՛:

ԲԻՐԱԲ

Երկուքն ալ մեկզմեկե ցած։

ԿՈՄԻԿ

Չէ, ասիկա մյուսեն բարձր է։

ԲԻՐԱԲ

Ես երթամ, ինչո՞ւ իս սպասեցնել^[1] կը տաս, կը վախնամ աս մարդէն։

ԱՆՏՈՆ

Միշտ անհանգիստ, միշտ հիվանդ. ինչ պիտի ըլլի վիճակս։ Հո՞ս ես, Կոմիկ։

ԿՈՄԻԿ

Այո, տեր։

ԿՈՄԻԿ

Ոչ լուր ունիմ և ոչ մուր, միայն մայր մը ունիմ, որ^[2] պատիվ հանձին կը համարիմ զայն ներկայացնելու ձեր մեծությանը։

ԲԻՐԱԲ

Բարի լույս, պարոն։

ԱՆՏՈՆ

Աստուծո բարին, տիկին. ինչպե՞ս եք։

1. [կ<սպասցնես>]
2. զոր=որ