չենք գրեր՝ նույնիսկ եթե հազար ոսկի ալ տված ըլլան դպրոցի մը շինության համար։
— Ըսել է որ դուք ամեն իրիկուն հոս կսպասեք Պոլիս
եկող կամ անկից մեկնող հարուստները տեսնելու և անոնց
անունները հրատարակելու համար, որպեսզի ժողովուրդն
գիտնա, թե ով եկած է և ո՛վ գացած է... տարակույս չկա,
որ վաղը իրիկուն իմ անունս պիտի կարդամ ձեր լրագրին մեջ։
— Այո՛, ձեր հասցեն տվեք, որ տեղական թղթատարով
ղրկեմ լրագիրը:
— Բերա, Ծաղկի փողոց, թիվ 2։
— Շատ աղեկ, ըսավ խմբագիրն և գրպանեն թուղթ մը
հանելով բաժանորդներուն ցուցակին մեջ անցուց Աբիսողոմ
աղան։
— Վաղը առտու լույսը չճղքված ղրկե, որ կարդամ իմ
անունս լրագրին մեջ։
— Իրիկվան դեմ կը ղրկեմ, վասնզի լրագիրս իրիկունները
կը տպվի։
— Որչա՛փ ուրախ կըլլայի, թե ձեր վաղվան լրագիրն
առտուն տպեիք... բայց վնաս չունի, իրիկվան թող ըլլա, բավական
է, որ անունս խոշոր գիրերով գրվի։
— Այդ մասին հանգիստ եղե՛ք, վաղը իրիկուն անպատճառ
կը ղրկեմ լրագիրն ընկալագրով։
— Ընկալագրո՞վ... տեղական թղթատարով պիտի ղրկեիք
հապա... Ընկալագիրն n՞վ է, տունս գիտե՞...
— Ընկալագիրն թուղթ մէ, որուն մեջ կը գրեմ, «Ընկալա
մեծապատիվ Աբիսողոմ աղայեն... լրագրո տարեկան բաժանորդագին մեկ ու կես ոսկի» և այդ թուղթը ձեզի կը հանձնեմ,
որով տարի մը իրավունք կ՝ունենաք իմ լրագիրս ընդունելու։
— Տարի մը շարունակ պիտի գրե՞ք իմ անունս։
— Չէ, բայց դուք բաժանորդ պիտի ըլլաք իմ լրագրույս,
մեկ ու կես ոսկի վճարելով ինձի։
— Մեկ ու կես ոսկի ... շատ է... երեք քառորդ ոսկի
չբա՞վեր։
— Խմբագիքները բաժանորդագնույն վրա սակարկություն
չեն ըներ...։