ղրկեն զանոնք, որ աղեկ մը մտիկ ընեն, թե ինչ կը խոսվի դրացվույն տունը և իրենց իմացունեն:
Պեշիքթաշցին գարնան Ֆուլյալըք կերթա և ամռան
Օխլամուր ըսված զբոսավայրն, ուր կիրակի օրերը օգգապազ
կը խաղան և անբարոյական խոսքեր ընելով բարոյականություն
կը քարոզեն հանդիսականներուն, որոնց մեջ պատվավոր
այրեր և կիներ գտնվելեն զատ վեց յոթը տարու տղաներ
ալ պակաս չեն, իսկ ձմեռը տան մեջ կը փակվի կը նստի,
մինչև որ անունի տոնախմբություններն սկսին: Այս տոնախմբություններն սկսելուն պես ա՛լ տուն նստիլն արգիլված
Է. ամեն գիշեր անունի երթալու է, մինչև առավոտ գոնե
օխա մը օղի և հինգ օխա գինի խմելու է, որ սիրտը հանգիստ
ըլլա:
Թաղիս օդն ոչ ծանր է և ոչ թեթև, ոչ ուրախություն կը
պատճառե և ոչ տրտմություն, անտարբերություն կը պատչառե:
Այս թաղին մեջ երեք հարյուր հիսունի մոտ հայ տուն կա,
բայց այս տուներուն մեջ քանի՞ մարդ կա. աս ալ տեղվույն
թաղական խորհուրդեն հասկնալու է:
Թաղիս ներքին բերքն է խել մը գլոլխներ. տողրամանի
պաշի, քերեսթեհի պաշի, չամաշրչի պաշի, համամչի պաշի.
այս գլուխները արքունական շինություններու մեջ կը գործածվին: Նշանավոը է նաև այս թաղին քոյուն պաշին:
