Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 3 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/156

— Բարև:

— Բարի իրիկուն:

— Աստուծո բարին:

— Բարեկամներու հետ եկանք ձեզի ձանձրություն տալու.

— Ձեր տալիք ձանձրութենեն շնորհակալ եմ... ո՞վ է հիվանդ մեջերնիդ:

— Թաղական Խորհուրդը հիվանդ է:

— Հասկցա... բայց մարդիկը դեռ երկու օր է, որ անցան պաշտոնի:

— Աղեկ ա՛, մինչև որ տապալենք նե՝ երկու շաբթվան կ՝ըլլան։

— Ի՞նչ հանցանք պիտի գտնենք, զայն տապալելու համար:

— Եղբա՛յր, նախ և առաջ տապալելու կրա խորհինք. վերջը հանցանք մը կը գտնենք հարկավ... հանցանքներու սով չկա, փա՛ռք Աստուծո:

— Գիտեք, որ ես զձեզ միշտ պաշտպանած եմ, բայց այս խնդրույն մեջ կետ մը կա, որուն հակառակ եմ ես:

— Ի՞նչ կետ:

— Թաղականը հանցանք չունի դեռ. սպասեցեք քանի մը օր, որ սխալ քայլ մ՝առնե և ան ատեն իրավունքով հրապարակ ելնենք:

— Պիտի հա՛մաձայնիս մեզի:

— Անկարելի է այս կետին մեջ:

— Մեղնե չպիտի բաժնվիս:

— Խղճիս կը դպչի:

— Ռոպ տը լաֆեքթեոր մը կուտա՞ս ինձի դուն:

— Գլխուս վրա։

— Ինձ ալ շիշ մը Պորտոյի գինի տվեք։

— Շատ լավ։ Չհասկնաք թե ես թաղականը չտապալելու կողմն եմ. ես ալ կուզեմ որ տապալվի, բայց...

— Երկար մի՛ ըներ, օխա մը ձկան քուղ տուր ինձի։

— Չեր ալ սիրտը կոտրել չեմ ուզեր... կաշխատիմ այս