— Բայց ի՜նչպես կը քալեն այս գետինները, բնավ հավատալիքս չգար։
— Եթե չես հավատար՝ փորձի համար քանի մը հարյուր
կանգուն տեղ ա՛ռ և կը հավատաս։
— Ուրեմն այդ գետինները քալեցնո՞ղ մը կա։
— Չգիտեմ, բայց բարեկամներես մին կըսեր, թե կղզվույն
գետիններն անիվի վրա դրված ենք կրնաս զանոնք
տանիլ ուր որ ուզես:
— Այդ անիվը դարձնո՞ղ մը կա արդյոք։
— Հարկավ։
— Այդ դարձնողը կրնա՜ս ինձի ներկայացնել։
— Ի՜նչ պիտի ընես։
— Պեռյուք Տերե տուն մը ունիմ այնպիսի թաղի մը մեջ,
որ բնավ հարգ չունի, եթե այդ մարդն իմ տունս Պեռյուք
Տերեյի ծովեզերքն քալեցունե՝ հազար ոսկի կուտամ իրեն։
Կը քալե՜ արդյոք։
— Կղզվույն մեջ ոչ միայն կը քալե, այլ կը վազե, բայց
չգիտեմ թե Պեռյուք Տերեյի մեջ ալ կը քալե։
— Շատ բան, շատ բան, գետինին ալ քալելը բնավ լսած
չունեի, ըսել է թե այդ կղզվույն բնակիչներն չեն շարժիր,
կը պառկին և կը քնանան։
— Ինչո՜ւ։
— Վասնզի այդ երկրին մեջ, ուր գետինը կը շարժվի՝ մարդերը պարտավոր են չշարժվիլ։
Թողունք ալ այս շարժման խնդիրն և դառնանք կղզվույն։
Այս կղզվույն վրա կատարյալ ծանոթություն մը տալու համար
կը հիշեմ քեզ բժշկի մը պատասխանը, զոր տված է
շոգենավի մեջ յուր մեկ բարեկամին, որ Գընալը կերթար.
«Կը զարմանամ թե Գընալըյին ինչո՛ւ այսչափ կարևորություն
կը տրվիք ըսավ բժիշկը, հոն ուրիշ բան չկա՝ եթե ոչ չընար
մը և Ասապա էֆենտի մը»։ Ասապա էֆենտին, որ ազգային
երեսփոխան ալ է՝ կղզվույն պետն է։ Ով որ ցավ կամ դատ
ունի՝ անոր կը դիմե, որ խրատելով և հաշտեցունելով ետ կը
դարձունե զանոնք։ Կղզվույն մեջ ամենեն կը հարգվի իբրև