ԵՆԻ ԳՅՈԻՂ
Կամաց-կամաց ազնվականներու բնակարան կը դառնա այս գյուղն և աղքատներու քավարան։
Գեղացին կաշխատի յուր վարժարանն և եկեղեցին կանոնավորության
մեջ պահելու, և կը հուսացվի, որ իրեն նպատակին
հասնի։
Պճնասիրությունն հոս մեծ դեր կը խաղա։ Կիները Պեռյուք
Տերեյի կիներուն հետ մրցելու համար ամեն զոհողություն
կընեն, և այրերն ալ իրենց քսակները միշտ բաց կը պահեն
գոհացնելու համար իրենց կիներուն պահանջումները։ Կիները
օրը չորս անգամ հագուստ կը փոխեն, վասնզի նորաձևությունն
այս գյուղիս մեջ ամսե ամիս չփոխվիր, այլ երեք ժամը
մի անգամ։
Բամբասանքն հոս ֆրանսերեն տեղի կունենա։
Չեն պակսիր հոս ազգասեր և ուսյալ տիկիններ, որք կը
խորհին ազգին վրա... բրինձի փոշիեն ետքը։
Այրերն երեկոները տուն մը կը հավաքվին և վիսթով կը
զբաղին։ Կիներն ալ պարելով, կամ պտույտ ընելով, կամ
դաշնակ զարնելով, կամ երգելով, կամ վիպասանություն
կարդալով կզբոսնուն։ Տնական գործերն աղախիններուն
հանձնված են։
Օդը մաքուր է։ Թերճեմանը էֆքյարի տնօրեն պարոն
Ճիվելեկյան Բերայեն հոս կուգա երբեմն մաքուր օդ առնելու
Թերհեմանը Հաքիքաթին լեզվին փչելու համար։
Գյուղիս մեջ քառասուն տուն կա հայու, չորս հարյուր
գլխարկ կնկան և երկու հազար զույգ կոշիկ։
