— Զձեզ մեր վաճառատան վարժեցնելու նպատակով է, որ հանեցինք այս ապրանքը։
— Ներեցեք մեզի՝ ձեզի աղաչելու, որ չըսեք ուրիշին, թե
այս ապրանքը մեր վաճառատունեն առիք:
Ասոր նման հազար ու մեկ խոսքերով վերջապես կը հաջողիք
դու և գրագիրդ հավնեցնել ապրանքներդ։ Մարդը կուգա
սակարկության։
— Վերջնական գին մը պիտի զրուցեմ։
— Մեր էֆենտիին սովորությունն է միշտ վերջնական գին
մը զրուցել։
— Սակարկութենե չեմ ախորժիր։
— Մեր էֆենտին բնավ չախորժիր սակարկութենե։
— Թերևս աղեկ բան մըլլա սակարկությունը, բայց իմ
նաթուրայիս հակառակ է։
— Մեր էֆենտիին նաթուրային հակառակ է սակարկությունը։
— Շատ խոսք չեմ սիրեր։
— Մեր էֆենտին շատ խոսիչ չսիրեր։
— Ուստի, մեկ խոսքով, այս ապրանաց համար պիտի
վճարեք երեք հազար ութ հարյուր մեկ քառորդ ոսկի և երկու
դահեկան։
— Սխալեցաք, էֆենտի, սխալեցաք, չորս հազար ոսկիի
մեզի ապրանք եղած են անոնք։
— Ի՞նչ կըսես։
— Սխալ հաշիվ ըրիք, էֆենտիս, սխալ, կեցիք, ցույց տամ
այդ ապրանաց հաշիվներն, զորս Եվրոպայեն մեր գործատանեն
ընդունած ենք։
Գրագիրն շինծու հաշվեցույցեր կը բերե և կը նետե առջևդ:
Դուն ալ որպես թե կը քննես և կը խոստովանիս սխալած
ըլլլալդ։
— Սխալ հաշիվ եմ ըրեր։
— Չորս հազար հարյուր մեկ քառորդ ոսկի պիտի ըսեիք:
— Ինչ որ է, անգամ մը բերնես ելավ, խոսքս ետ չեմ
առներ ես։