— Խոսե՛ ուրեմն, բան մը պատմե՛, արձանի պես ինչո՞ւ մունջ կեցեր ես։ Կենդանություն։
— Անուշ անմահություն։
— Հատ մ՝ալ քեզի տամ։
— Չէ, գլուխս կը դառնա կոր։
— Խոսե նայիմ։ Կենդանություն։
— Անուշ։
— Գործ մունեիր նե, ի՞նչ ըրիր ան։
— Ո՞ր գործը։
— Որն ըլլա նե ըլլա, գործ մըլլա տե, մերամ ժամանակ
անցունել չէ՞ մի։
— Անանկ է յա՛։
— Չխոսի՞ս, աղբար. գիշերներն ի՞նչպես ժամանակ
կանցունեք կոր, ցերեկներն ի՞նչ կընեք կոր, առտուները
ինչո՞վ կզբաղիք կոր։
— (Մեկուսի) Անոթութենե մարելիք կուգա կոր վրաս։
— Ինչպե՞ս եղա՝վ նայինք այդ գործը։
— Մելքոնի՞ն գործը։
— Հա, Մելքոնին գործը. (Մեկուսի) պարե գիտնամ...
— Մելքոնը հանցավոր էր այդ գործին մեջ, (Մեկուսի)
ժամ մառաջ երթայինք ու սեղան նստեինք։
— Իրա՞վ կըսես, վայ անպիտան, վայ, վայ, Մելքոնեն
չէի հուսար. (Մեկուսի) պարե ճանչնա՞մ։
— Չար տղա է։
— Անպիտան, պատմե, նայինք։
— Երկար է պատմությունը։ (Մեկուսի) Գայլի մը պես
անոթի եմ։
— Թող երկար ըլլա, ատամ։ (Մեկուսի) Սըվիկա քիչ մը
խոսիլ տամ, որ բացվի. կը նեղանա կոր զավալլը մարդը։
— Հիմա չեմ կրնար պատմել։ (Մեկուսի) Անոթի փորանց։
— Կենդանություն անանկ է նե։
— Անուշ։ Ժամը մեկ է։
— Շատ աղեկ, կերթանք։ Սա հաշիվս մաքրեմ։
Մարկոս աղան հաշիվը մաքրելու կ՝զբաղի, Գամիկ աղան