— Օհ, օհ, օհ, ըսավ ինքն իրեն Գամիկ աղան, ասկից վերջը կերակուր պիտի եփվի, ու պիտի ուտենք։
— Վայ, Գամիկ աղա, վայ, մինչև որ կերակուրը պատրաստվի,
կրնաք քանի մը գավաթ օղի խմել. ախորժակնիդ
կը բացվի։
— Շնորհակալ եմ, Մարկոս աղան թող խմե։
— Պրիզոլան հիմա կըլլա։ Քիչ չպիտի մոռնամ այս գիշերվանը.
վայ, Գամիկ աղա, վայ։
Սեղանի զանգակը կը զարնե։
Կը ցատկե Գամիկ աղան և ճաշի սենյակը կիջնե։ Չմոռնանք
հոս հիշել, թե հարբուխը Գամիկ աղային ակռաներուն
երեք քառորդը հափշտակած է։
— Պրիզոլային սա կտորն առեք, Գամիկ աղա, կըսե Մարկոս
աղան։
Գամիկ աղան կառնե միսն և սպառազինվելով դանակով
ու պատառաքաղով՝ յուր բոլոր ուժովն կաշխատի հոշոտել
միսն։ Դանակը չկտրեր. ակռաներն, որ արդեն կորուսած են
իրենց մեծամասնությունն, կարողություն չունին կտրելու.
Գամիկ աղային անոթության վրա բարկությունն ալ կը բարդվի,
և սակայն քաղաքավարությունը կը պահանջե, որ մսի
խոշոր կտորներն առանց կոտորակելու կլլե և ցամաք հացով
փորը կշտացնելու աշխատի։
— Գամի՛կ աղաս, պրիզոլայեն չե՜ք ախորժիր, կը հարցնե
տիկինը։
— Շատ կախորժիմ, կուտեմ կոր, կերա, շնորհակալ եմ
պիտի ուտեմ, հոգ մի ընեք։
— Գինի հրամմեցե՛ք։
— Կը խմեմ, շնորհակալ եմ։
Գինին քացխած է, և քաղաքավարությունը թող չտար, որ
հյուր մը տան տիրոջը հայտնե ասանկ ճշմարտություններ:
Գամիկ աղան չուզեր խմել. տիկինը կստիպե։
— Իմ խաթերս համար սա բաժակը պիտի խմես։
Գամիկ աղան կստիպվի խմելու։
— Բաժակ կառաջարկեմ Գամիկ աղայիս կենդանությանը: