Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 3 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/296

— Կ’ուզես՝ գնա՛, կուզես՝ մի՛ երթար, մեյ մալ բերանս չեմ բանար:

Եվ եղե հինգերորդ։

— Մելիտոս աղա։

— Ի՞նչ կա, ի՞նչ կա, ի՞նչ կա։

— Ալ այս գիշեր պիտի երթանք, այնպես չէ՞։

— Երթանք, երթանք, որ խալսիմ ձեռքեդ։ Երթանք, ամեն գիշեր երթանք, լմնցանե... էո՜ֆ..

— Կերակուրնիս ուտենք...

— Երթանք։

— Ելնենք...

— Երթանք ըսինք ա՛։

— Երթանք...

— Քանի՞ անգամ կըսեն։

— Քիչ մը նստինք...

— Նստինք։

— Ելլենք, գանք։

— Ելլենք, գանք, ուրի՞շ...

— Կերակուրնիս ուտենք, շտկվինք, շտկռտվինք, դուն ալ շապիկդ փոխե, էֆենտիին տունը մեծ մարդեր կուգան, խաղք չըլլանք։

— Կերակուրնիս ուտենք, շտկվինք, շտկռտվինք, ես ալ շապիկս փոխեմ, էֆենտիին տունը մեծ մարդեր կուգան, խաղք չըլլանք... լմնցա՞վ։

— Գե՞շ կը խոսիմ կոր։

— Գե2 չես խոսիր կոր։

— Քեզի համար կ’ըսեմ կոր։

— Ինձի համար կըսես կոր, լմնցուր։

— Սա բարկանալու բան մը չեմ տեսներ կոր ես. այս գիշեր երթանք, ըսի. այս գիշեր երթանք ըսելը հանցանք է նե, մեղա։

— Բարկանալու բան չկա, իրավունք ունիս... լմնցնենք ա՛լ, այս գիշեր պիտի երթանք։

— Կը նայիմ, որ պարապ տեղը կը բարկանաս։