Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 3 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/310

— Աս ալ այս գիշեր ելավ, Մերկեր աղա, աղան ի՞նչ ըրած ունի... վայ մեղքիս... ես չախեցի յա՛, հերիք է։

— Պապանձե՛, Երվանդ։

— Տեր ողորմյա, տեր ողորմյա, երկու կտոր միս կերա, կռնակս գնաց։

— Սա խնձորեն կուտե՞ք, տիկին, կըսե Ղուկաս աղան՝ խնձոր մը տալով տիկնոջ։

— Երվանդ, լռե՛, կը կրկնե Մերկեր աղան քիչ մալ բարձրացնելով ձայնը։

— Երվանդ ալ բարձր ձայնով կսկսի լալ։

Մերկեր աղան երկու թեթև ապտակ կը հանե տղուն։ Տղան հեկեկանոք կուլա։ Մայրն կը գրկե տղան և սեղանեն կելնե բարկությամբ։

Ղուկաս աղան, որ այս միջոցին յուրաքանչյուր խնձորն կիսագունտի բաժնելով կուտեր, տանը տիկնոջ բարկությամբ սեղանեն ելնելուն վրա Մերկեր աղային կը դառնա ու կըսե.

— Կարծեմ տիկինը բարկացավ քիչ մը, իրավունք ալ ունի. տղա է, կուլա. լալով կը մեծնան անոնք, մեր տղաքն ալ շատ կուլան։

— Ես չեմ ուզեր, որ լան։

— Ի՞նչ օգուտ։

— Ես կը կատղիմ, աս է բնավորությունս. ամոթ չէ յա՛։

— Ինչո՞ւ ամոթ ըլլա. իմ ըսելիքս ալ սա է, որ ինչո՞ւ պարապ տեղը տիկինն ալ վշտանա։

— Վնաս չունի։

— Վեր երթանք ու հաշտեցնեմ ձեզի։

— Չկռվեցանք, որ հաշտվինք։

— Քալե դուն, քալե՛։

— Ձգե, եղբայր, կատակի ժամանակ չէ։

— Քալե դուն, քալե՛... պարապ բան է ձեր ըրածը, տիկնոջդ սիրտը առ, մեղք է։ Ձեզի չհաշտեցուցած, սըկե հունա չեմ կրնար երթար ես։

Ղուկաս աղան բազուկները տարածելով՝ փառք քեզ Աստված մը կարտասանե մեծաձայն, սեղանեն կելնե և ընկերակ-