— Երկաթյա ականջ մանգամ քրտնած քրտնած հովին առջև դրվելու չէ։
— Պարզապես խենդություն Է։
— Շիտակն, հիմարություն է:
Զաքար աղային համբերությունն հատնելու վրա Է, քաղաքավարությունն կը լեցնե անոր համբերության անոթն։
Կսպասե և հետո կը շարունակե խոսքն ունկնդրաց հրավերին
վրա։
— Քրտնած եմ, կը մսիմ, ըսի, և վարի սենյակն իջանք,
նստեցանք...
Դարձյալ ընդմիջում։
— Ապրիս... տեսա՞ր մի խելացիությունը։
— Ներեցեք ուրեմն։
— Խոսքերնիս ետ կառնենք։
— Սանկ ըսե... մենք կարծեցինք, որ շոգենավին գլուխը
նստեր ես։
— Աղեկ որ Ղազարոս աղային խոսքը մտիկ չես ըրած,
անմիտ մարդուն մեկն Է Ղազարոս աղան։
— Լուսահոգի եղբայրն ալ անանկ Էր։
— Ատոր կինն ի՛նչ եղավ։
— Կարգվեցավ Համբարձումին տղուն հետ։
— Սա Մանուկին աներձագի՞ն հետք որ տուն մուներ...
— Ան տունը չէրեցավ մի յա։
— Շատոնց էրեցավ, գետինը մոսիո Անթուանն առավ։
— Անթուանն ի՞նչ աղվոր աղջիկ ունի։
— Շատ ալ աղվոր կը հագվի թշվառականը։
— Անցյալ շաբթու ամազոն մը հագեր էր որ... ֆիտանի
պես...
— Ամազոնները քանիի՞ կուտան կոր։
— Խումաշը գիտե, կես ոսկիեն բռնե՛ ու գնա՛։
— Ղալաթիա Բերայեն աժան է։
— Այո՛, ես զգեստներս միշտ Ղալաթիայեն կը գնեմ... սա
բանթալոնս հինգ մեճիտիյեի առած եմ։
— Ես ալ բաճկոնս երկու մեճիտիյեի առած եմ։