կություն է հապա, կրկնեց Բարսեղ աղային առաջին խոսակիցն՝ որու անունն Գաբրիել էր կարծեմ։
— Պզտիկ, սըկե շիշ մօղի բեր մեզի, պոռաց նորեկը։
Հետո Բարսեղ աղային ծիծաղելով՝
— Իրիկուն է, ըսավ, քանի մը հատ կը խմվի։
— Կը խմվի, կը խմվի, կրկնեց Գաբրիել աղան։
— Ես օղի խմելու սովորություն չունիմ, պատասխանեց
Բարսեղ աղան։
— Մեկ երկու հատը չվնասեր։
— Երկու հատը բան մը չըներ։
Գինետան սպասավորն բերավ օղին և անոր վերաբերյալ
աղանդերը։
— Ասանկ հե՞, Բարսեղ աղա, կեցիր, ձեռքովս հատ մը
հրամընեմ ձեզի...
— Հրամընելու է յա՛, հրամ ընելու է յա՛, Բարսեղ աղան
մերն է։
— Ես չեմ կրնար խմել, ներեըեք։
— Շատ չպիտի խմենք...
— Գիտեմ, բայց խմած չունիմ...
— Մի մերժեք, կաղաչեմ։
— Չեմ կարող խմել։
— Հատ մը... չես թունավորվիր։
— Մեկ հատը չթունավորեր։
— Չթունավորեր, բայց վարժված չեմ, խելքս կը դառնա։
— Միհրանիկ, մի՛ ստիպեր, խելքս կը դառնա, կըսե կոր։
— Այս օղին թեթև է։
— Բարսեղ աղա, հատ մը խմե, այս օղին թեթև է, կսե
կոր։
— Ոտվըներդ պագնեմ, մի ստիպեք։
— Անանկ է նե՝ մի ստիպեր, Միհրանիկ, ոտվըներդ պագնեմ,
կըսե կոր։
— Մեկ հատով ի՞նչ կըլլա, եղբայր։
— Ան ալ շիտակ է, Բարսեղ աղա, դուն ալ հատ մը խմե՛,
մեկ հատով մարդ չմեռնիր։