— Շատ աղեկ։
— Հիմա հոս պիտի գա, ես անոր ականջն ի վար կըսեմ,
որ այս սափրիչը գոհ ըրե, որովհետև շատ հարուստ տուներ
կը մտնե, կելնե և կրնա, եթե ուզե, գործդ ավրել։
— Գործը ի՞նչ է։
— Հարուստ աղջիկ մը կը փնտրե կոր:
— Աղեկ։ Ես ալ կըսեմ, որ քահանայեն զատ մեկու մը
մի վստահիր։
— Շատ աղեկ։
— Աս աղեկ ճանբա է:
— Միամիտին մեկն է։
— Այո՛, դյուրահավան է, բայց կողոպտեր են մարդը,
էֆենտիմ, կողոպտեր են. մենք շատ ուշ հասանք։
Աբիսողոմ աղան զվարթ դեմքով կը դառնա սենյակն, ուր
քահանան սափրիչին հետ կը խոսեր։
— Ներեցե՛ք, Աբիսողոմ աղա, կըսե սափրիչն, ձեզի այդ
խնդիրքն ընելուս համար, սակայն ես կարծեցի, թե կրնայի
իմ կողմես ես ալ ծառայություն մընել ձեզ։
— Աբիսողոմ աղա, պետք է գիտնալ, որ, կըսե քահանան,
մեր սափրիչ էֆենտին գրեթե մայրաքաղաքիս բոլոր
հարուստ տուները կը մտնե, բոլոր աղջիկները կը ճանչնա։
— Ի՞նչ կըսեք։
— Այո՛, ինքն ալ բարի մարդ մ՛է, կատարեցեք խնդիրքը,
մեղք է։
— Արժանապատիվ հորեն մի զատվիք, եթե անանկ միտք
մունիք. տեր հոր ձեռամբ կարգված երիտասարդներն միշտ
գոհ մնացած են։ Ուրախ եմ, որ ձեր գործը տեր հոր պես բանիրուն
և գործունյա քահանայի մը ձեռքն ինկած է. վստահ
եղեք, որ երջանիկ պիտի ըլլաք ձեր ամուսնության մեջ։
— Բայց դուք ալ պիտի օգնեք ինձի, տեր սափրիչ, կը
հարե՛ քահանան։
— Ես ի՞նչ բանի կարող եմ...։
— Ձեր աջակցությունն ալ պետք է...: