Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 4 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 4-րդ).djvu/278

վնաս ունի եղեր... նեղ օրերու մեջ ամենքնիս ալ հայրենյաց օգնելու ենք։

— Անանկ է, յա՛...

— Դուն ո՞ւր կը նստիս կոր. կառքը ո՞ւր պիտի տանիս վերջր:

— Պեյօղլու։

— Կառքը անանկ ալ պարապ պիտի երթա անանկ ալ, ես ալ նստիմ մեջը ու Բերա ելլամ նե, վնաս մը ունի՞ քեզի։

— Աս որչա՞փ յաղլը մյուշտերիներու հանգիպեցանք այսօր։

— Հայրենյաց օգնելու է, տղա՛ս։

Ըսելու չմնաց, մարդը ծուռ ծուռ երեսս նայելով գնաց։

Վերջապես անձնվիրություն ու զոհողություն չկա սա արապաճիներուն քով։

<86>

— Բարև։

— Բարի եկար, պարոն Խիկար, այսօր գործի չգացի՛ր։

— Չգացի, երթալիք ալ չունիմ։

— Ինչո՞ւ։

— Գործ չմնաց որ երթամ, վարպետս ճանբա տվավ։

— Ի՞նչ պատճառի համար։

— Աղեկ ծառայած ըլլալուս համար, ինչու որ ճանբա տված օրն ըսավ, թե քու մատուցած ծառայություններեդ մեծապես շնորհակալ եմ։ Ուստի փափագելով, որ քեզի մեծ վարձատրություն մը ընեմ, որոշեցի որ քովես հեռանաս և աչքս չտեսնա քեզի։

— Հիմա ինչո՞վ կզբաղիս։

— Օրվան խնդիրներով։

— Խոսե՛։

— Եթե քիչ մը համարձակ խոսելու ըլլամ՝ չես վռնտեր ա՛։

— Մի՛ վախնար։

— Ըստ իմ խոնարհ կարծյաց՝ օր վան կարևորագույն խնդիրներեն մեկն ալ աս է, թե քանի որ առանց պարտքեր