Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 4 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 4-րդ).djvu/367

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

— Թող ըլլա, բայց սըվոր կը զարմանամ որ ռուսերն երբ Դանուբն անցան նե բոլոր լրագիրները գովեցին զանոնք ըսելով, թե ըրածնին մեծ քաջություն էր, մինչգեռ մենք ամեն օր Վալաթիայեն Պոլիս կանցնինք և մեր լրագիրներն բան մը չեն գրեր այս մասին։


— էֆենտի վարը մեկը ձեզի կուզե կոր։


— Ի՞նչ պիտի ըսե։


— Կարծեմ սովելոց համար դրամ պիտի ուզե։


— Ըսե քի, էֆենտին պասուր ունի այսօր, անհանգիստ է։


— Շատ աղեկ։


Ժամ մը վերջը.


— էֆենտի, մարդը ապսպրածդ բերած է։


— Ի՛նչը։


— Ֆինոն։


— Բեր նայիմ։


Շունը կը բերեն։


— Ի՞նչ աղվոր շուն է... ի՞նչ կուզե կոր։


— Վեց ոսկի կուզե կոր։


— Սուղ է ամա, գեշ ֆինո չէ, ա՛ռ սա հինգ ոսկին տե տուր մարդուն և ըսե որ շնորհակալ եմ իրմե։


Գրավաճառի մը խանութին մեջ.


— Գավաֆյանի քաղաքավարությունն ունի՞ք։


— Ո՛չ։


— Որո՞ւ քով կը գտնվի արդյոք։


— Եվ մեկ գրավաճառի քով։


— Ինչո՞ւ։


— Վասնզի Գավաֆյան քաղաքավարություս չունի։