Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 4 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 4-րդ).djvu/93

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

թյուն մը կազմելով՝ հոն օսմանյան դեսպանին ներկայացեր ու հարցուցեր են.


— Մեր վիճակը ի՛նչ պիտի ըլլա։


— Ի՞նչ ըլլել է։


— Թուրքիո մեջ բարեկարգություններ սկսած օրը հրեաները Թուրքիայեն դո՛ւրս պիտի ելնեն, թե անոնք ալ բարեկարգությանց մեջ մաս պիտի ունենան։


— Ատոր տարակո՛ւյս կա։


— Մինչև այսօր քրիստոնեից վիճակին բարվոքմանը վրա խոսք կըլլա, հրեից համար բնավ խոսք չկա։


— Հանգիստ եղե՛ք, իսլամ և ոչ իսլամ ժողովրդոց ամենն ալ հավասար իրավունքներ պիտի վայելեն։


— Ըլլալիք ընդհանուր ժողովին մեջ հրեաներեն ալ անդամ պիտի ընտրվի՞:


— Այո։


— Ի՜նչ կըսեք, հրեայք ալ ընտրող պիտի ըլլան։


— Առաջ Աստված։


— Ավրամաչի մը կամ Պոհոր մը կամ Մենթեշ մը հոն պիտի կրնա՛ նստիլ, ինչպես որ պիտի նստի Գրիգոր մը, Սարդիս մը։


— Ինչո՞ւ չէ։


— Պիտի նստի, բայց պիտի կրնա՞ խոսիլ։


— Այո՛, ուզածին չափ։


— Ասոնց ստակ ալ պիտի տրվի յա՛։


— Այո՛:


— Ոհ, դեսպան, որչափ աղեկ կըլլար եթե ընդհանուր ժողովին բոլոր անդամները հրեաներե ընտրվեին, ըսեր է ինքնիրեն պատգամավորությունը և մեկներ է։


Ամեն մարդ չորս աչքով քաղաքագիտական բժիշկներու խորհրդակցության կսպասե, որոնք միանալնուն պես պիտի սկսին խորհրդակցիլ:


— Դուք ի՞նչ գտաք։


— Մեր պաշտոնակիցը ի՞նչ կըսե։