Ծիծաղ — Լա՛վ. գնա՛, հագի՛ր, եկուր և մեզի ալ քիչ մը դաս տուր։
Կապիկ — Դուն ծաղրե, կը տեսնես, ո՛րչափ առաջ պիտի երթամ...
Ծիծաղ — Խենթություններու մեջ։
Կապիկ — Քանի մօրեն կուգամ և կը տեսնվինք։
Ծիծաղ — Շատ աղեկ, կը զվարճանանք։
Բարոյական — Ցավալի է, որ գիտունի գրչով լուծվելիք խնդիրներն դերձակի մկրատով կը կտրվին շատ անգամ։
ԾԻԾԱՂ ԵՎ ԽԵՆԹՈՒԹՅՈՒՆ
Ծիծաղ —Ո՛, խենթություն, ե՞րբ խելքդ գլուխդ պիտի գա, ե՞րբ պիտի զգաստանաս և հարվածներդ պիտի դադրեցնես։
Խենթություն — Ի՞նչ ըրած ունիմ, որո՞ւ վնաս հասուցած եմ։
Ծիծաղ — Դեռ ի՞նչ պիտի ընես, քիչ կենդանիներ կը չարչարես։
Խենթություն — Ոչ զոք կը չարչարեմ ես. ընդհակառակն զիս պատվողներուն հանգստություն և երջանկություն կը պարգևեմ։ Խենթությունն ալեկոծյալ մտքերու նավահանգիստն է, և երանի անոնց, որ անվտանգ կը հասնին այս նավահանգիստն և խարիսխ կը նետեն հոն։
Ծիծաղ — Նավահանգստի՞ մեջ կը կարծես այն կենդանին, որ ինքնիրեն կը խոսի, ինքզինքին հարցումներ կուղղե և անոնց կը պատասխանե՝ կարծելով, թե ուրիշ մը կա դիմացը։
Խենթություն — Այո՛, նավահանգստին մեջ է և բնավ չտանջվիր այն կենդանիին պես, որ ահագին հատորներ կը թղթատե, բառարաններու մեջ կը խղդվի, մինչև առտու աչքի լույս կը թափե, կը չարչարվի՝ թե ի՛նչ ձևով և քանի՛ սյունակով հասկցունե արևուն մարը մտնելը, թե ի՛նչպես ընե, որ յուր այլաբանության ընթերցումն այնչափ երկար տևե, որպեսզի ընթերցողն մինչև որ արևուն մարը մտնելը հասկնա, առտոտ ըլլա և արևը ծագի։ Կը տեսնեք, որ խելացիներն են տանջվողները։