դիմե ազնիվ զգացումներով լի նամակներով, որ անպատասխանի կը մնան։ Կը բարկանա բուն և կելնե նորեն սոխակին կերթա.
— Պաշտոնակից, կըսե, իմ ձայնս գե՞շ է։
— Սքանչելի է։
— Դեղձանի կի՞նը։
— Դեղձանիկն ձայն չունի արդեն, որ աղեկ կամ գեշ ըլլա։
— Այսուամենայնիվ դեղձանիկը մտիկ կընեն և զիս չեն ըներ:
— Ճաշակի խնդիր է այդ։
— Ի՞նչ ընեմ, որ ինքզինքս մտիկ ընել տամ։
— Իմ վկայութիւնս հաղորդե ուրիշներուն։
— Հաղորդեցի, բայց կարևորություն չեն տար։
— Կարևորություն չե՞ն տար։
— Ո՛չ:
— Ողբերդ դադրեցուր ուրեմն։
— Անհնար է։
— Եթե անհնար է՝ ամեն օր ողբ մտիկ չըլլվիր:
Ճշմարտությունն խնդրույն միջամտելուն պես՝ հիացումներն և սքանչացումներն Մնաք թարյավ կըսեն և սոխակն ու բուն կսկսին զիրար կտկցել, բարեկամության ներդաշնակությունն կավրվի։
Բարոյական — Ոչ սոխակին վկայությամբ բուն մտիկ կըլլվի, և ոչ ալ բուերու ազնիվ զգացումներուն արտահայտության կարոտ է պլպուլը։
ԾԱՌԱՅՈԻԹՅՈԻՆՆԵՐ
Աղվես — Ավա՜ղ, այս աշխարհիս մեջ երախտիք ճանչցող չկա. այսքան ժամանակե ի վեր միս կը վաճառեմ և իմ նմաններուս բարոյական և մտավորական զարգացման կաշխատիմ անձնվիրաբար, ամեն ճիգ կը թափեմ, որպեսզի նմաններս հառաջադիմություն ընեն, լուսավորվին, այսուամենայնիվ իմ բոլոր ջանքերս և զոհողություններս առ ոչինչ կը գրվին։ Փոխանակ քաջալերություն գտնելու՝ հուսահատու-