Սիղենոս. — Շնորհակալ եմ սիրելի սանս... կեցցե՛ Բագոս... քնո աստվածին քիթն և գլուխն ի՜նչպես եղավ։
Հիպնոս. — Աղեկ եմ, աղեկ, դադրեցավ արյունը։
Ծիծաղ. — ծալենք, ահա կը մոտենանք գետին...
Եվողոս. — Քիչ մը շուտ քալենք, որ տեղ գտնենք... կարծեմ թե Զեփյուռը հոս է, որովհետև անոր շունչն կը ծծեմ։
Ծիծաղ. — Տեսնելուդ պես անմիջապես բռնե զինքն և ինձի բեր։
Եվողոս. — Թող տուր փչե... կ՝աղաչեմ...
Բագոս. — Արդարև ինչ անուշ բույր...
Եվողոս. — Վարպետ է թշվառականն... վարդի թուփերու մեջ, մանուշակներու վրա բազմելով կը փչե միշտ։
Հիպնոս. — Այս քաղցր բուրման հետ կը ղրկե մեզ նաև սոխակներու, գեղգեղանքն։
Հավերժահարսեր. — Կաղաչեմք, Ծիծաղ, մի՛ պատմեր Զեփյուռն։
Մուսաներ. — Ծնրադրությամբ կը պաղատինք, ձերբակալել մի՛ տար թեփյուռն այսօր։
Դստերք Աստղիկի. — Զեփյուռին հանցանքն ներե։
Ծիծաղ. — Շատ լավ. բայց գիտնալ հարկ է, որ Չեփյուռն յուր ձիրքերեն պիտի զրկեր այսօր զմեզ եթե հոս չգայինք։
Սարոյական. — Մեր բնակարանն ալ, Ծիծաղ, տուն ըսվելու տեղ չունի, որ կողմեն որ փչե խեղճ Չեփյուռն՝ սոխի, սխտորի և պրասայի հոտեր պիտի բերե մեզի։
Եվողոս. — Եկանք, ահա նավ մը, որուն մեջ ամենքս ալ կրնանք մտնել։ Նավավար, մեզի դիմացի կողմը անցունելու համար ի՞նչ կ՛ուզեր։
Նավավար. — Հո՞ն պիտի մնաք, թե պիտի դառնաք։
Ծիծաղ. — Հոն պիտի մնանք։
Նավավար. — Տասներկու դահեկան կ՝ուզեմ և մանրուկ կուզեմ, քսաննոց արծաթ չեմ կրնար ավրել, եթե մանր դրամ չունիք՝ պարապ տեղ չսկսինք սակարկության։
Ծիծաղ. — Քառորդ արծաթ մը տանք անցուր մեզի։
Նավավար. — Չեմ կրնար։
Ծիծաղ. — Մենք կը քաշենք թի, դուն հանգիստ նստե։
Նավավար. — Քիչ է։
