ԿԵՐԲԵՐՈՍ ԵՎ ԾԻԾԱՂ[1]
Ծիծաղ — Կավ, կավ, կավ...
Կերբերոս — Լռե՛, Ծիծաղ, լռե՛, օտարական չեմ։
Ծիծաղ — Կավ, կավ, կավ...
Կերբերոս — Մի՛ պոռար, Ծիծաղ, դժոխոց պահապան շունն, Կերբերոսն եմ, երեք գլուխներս չե՞ս տեսներ։
Ծիծաղ — Կավ, կավ, կավ...։
Կերբերոս — Օտարական չեմ, եղբայր, դժոխքեն կուգամ։ Դիոգինեսեն, Կրատեսեն, Անտիսթենեսեն և Մենիպպոսեն բարևներ կը բերեմ քեզ:
Ծիծաղ — ներեցե՛ք, եղբա՛յր, ձեզի դեմ հաչելուս համար, օտարական կարծեցի զձեզ:
Կերբերոս — Պղուտոնի 3 երկրեն լզեցինք ձեր հաչյունն և ուրախացանք, ի դիմաց դժոխոց շուներուն կը շնորհ ավորեմ զձեզ:
Ծիծաղ — Ուրախ եմ, որ Տարտարոսի 4 շուներեն կը շնորհավորվիմ. այստեղի շուներն առայժմ ծուռ-ծուռ երեսս կը նային։
Կերբերոս — Կը մաղթեմ որ այս անգամ ձեր հաչյունն շարունակություն գտնե, վասնզի Մեղուն 5 ձեզի համար կրսե, թե փոփոխամիտ Է, ծույլ Է։
Ծիծաղ — Մեղուն այս անունս չգիտեր, ի՞նչպես ճանչցավ ինձի:
Կերբերոս — Ձեր հաչյունեն։
Ծիծաղ — Ամեն անգամ, որ կտոր մը ոսկոր գտած եմ կրծելու և համեստ փորս գոհացնելու հանդարտորեն, առաոց կրից և օրինավորապես ծիծաղած եմ այն բաներու վրա, որ ինձի չար, տգեղ և անօգուտ երևցած են. իսկ երբ անոթության դատապարտված եմ, ձայնս կտրած, մեկ կողմ քաշված և մեռած եմ։ Սիրելի եղբայր Կերբերոս, անոթի շունն կամ կը քծնի կամ դեմն ելնողին սրունքը կը խածնե։ Ես չեմ կարող առաջինն ընելու, և կամչնամ երկրորդն գործադրելու, չեմ կրնար ներշնչվիլ անոթության լիրբ մուսայեն։
- ↑ Գործույս հեղինակի շունն է: