ԽԻԿԱՐ ԵՎ ԾԻԾԱՂ
— Այո՛, ես կը պնդեմ թե անհիշաչարութենե հառաջ կուգա այդ անհոգությունը, Ծիծաղ:
— Ո՛չ, պարզապես անհոգություն մ՝Է, անհիշաչարություն այլակերպել կ՝ուզես, Խիկար: Բարեգործություններն մարմարիոններու վրա արձանագրելու և չարագործություններն ձյան վրա նշանակելու սովորությունն թերակատար Է, ե իբր այն վնասակար։ Շահուն հետ վնասն ալ պետք է արձանագրել։
— Ըստ ձեզ ուրեմն։
— Ըստ իս ուրեմն՝ բարեգործական հաստատության մը ճակատին վրա կարդացած ժամանակս, «Ի պատրիարքութեան... ի շինեցաւ արդեամբ... եան աղայի», կործանված ազգօգուտ շենքի մը փլատակաց վրա կանգնված մարմարիոնե հիշատակարանի վրա կ՝ուզեմ կարդալ, «Ի պատրիարքութեան... ի կործանեցաւ և քանդեցալ արդեամբ... եան էֆենտիի կամ պեյի»։
— Պարզապես զեն ու շահու հաշիվ մը բանալ է ձեր նպատակը։
— Այո՛, որպեսզի ժողովուրդն աղեկ տեսնե ու հասկնա, թե շինությո՞ւնն ավելի է մեր մեջ, թե կործանումն ու քանդումն։
— Եվ ի՞նչ օգուտ անկից։
— Օրինակի համար, այսչափ պատրիարքներ եկած ու գացած են, և ասոնց յուրաքանշյուրին անունն արձանագրված է վարժարանի մը կամ եկեղեցվո մը ճակատին վրա. այս պատրիարքներու օրով գոնե վարժարան մը, գոնե եկեղեցի