ԿԵՆԴԱՆԻՆԵՐՈՒ ՄԱՄԼՈԻՅՆ ՀԱՍԱՐԱԿԱՑ ԿԱՐԾԻՔՆ
Առյուծն զզված յուր ժողովրդյան աղքատութենեն՝ հրաժեշտ տվավ նախագահական աթոռույն։ Արժանապատիվ ճանճն, գերապատիվ ճպուռն և տիկին մրջյունն հետամուտը առյուծանիստ թիկնաթոռին, սկսան իրարու հետ ատելությամբ վարվիլ — շահու խնդիր է, ո՛վ կարող է դատապարտել զանոնք։
Խմբագիրներեն մեծապատիվ աղվեսն հասարակաց կարծյաց
թարգման հանդիսանալով՝ կր պնդեր, թե առյուծին արժանավոր
և միակ հաջորդն էր ագռավն, և, գովելով յուր
ընտրելվույն բարեմասնություններն, որոնց թվումն չէր կրնար
լմնցնել, կը հավելուր, թե գերապատիվ ագռավն՝ փորձառությամբն[1], պերճախոսությամբն, լեզվագիտությամբն[2], և
կատակերգությամբն, դիվանագիտական հմտությամբն[3] և
այլն, ամեն իրավունք ուներ նախագահական մաքուր աթոռին
վրա... նստելու։ Մյուս կողմե մեծապատիվ գայլ խմբագիրն
հասարակաց կարծյաց վրա հենլով, վարպետությամբ ընտրելի
կը ներկայեր կովն, և կը հարեր, թե յուր ընտրելին՝
պատկառանքովն և բարեմասնություններովն, որոնց և ոչ մին
կը հայտներ, շատ հարմարություն ուներ հաջորդելու առյուծին[4]։ Անդիեն մեծապատիվ կատուն, որ հասարակաց
կարծյաց իբրև պատգամավոր ցույց տալ կուզեր ինըզինքն,
