— Եկո՛ւր պատմեմ (վեր կելնեն)։
— Ո՞վ է այս մարդը Մեղու:
— Տասը ոսկի տուր ըսեմ:
ՏԵՍԻԼ Գ
Փոքրիկ սենյակե մը ներս մտնելնուն պես՝ բազմոցի վրա քնացող վաթսնամյա կին մը, որ իր ըսածին նայելով տիկինին կեղեր, կարթննա:
— Օրհնյա տեր...
— Աստված օրհնե, կըսե մարդը, որ աշխարհական էր և կրոնավոր կը կեղծեր և կրոնքը կը եղծեր։
— Տան տերը ձեզի բան մը ըսավ։
— Ամենևին։
— Ինձի ըսավ, որ եթե այս մարդը մեյ մալ հոս գալու ըլլա՝ ոտքը կը կոտրեմ։
— Ոտքս կոտրե նե՝ ձի կը հեծնամ անանկ կուգամ։
Եղբայրդ գացեր՝ խել մը բաներ ըսեր է, ան ալ համոզվեր է:
— Ո՞վ է ասոր եղբայրը Մեղու:
— Քսան ոսկի տո՛ւր ըսեմ:
ՏԵՍԻԼ Դ
Այս միջոցին սենյակեն ներս կը մտնե մարդ մը, որ վերջեն ըսած խոսքերեն տան տերն ըլլալը հասկցվեցավ։
— Ի՞նչ գործ ունիք հոս։
— Ի՞նչ գործ պիտի ունենամ, այս տիկինը եղբորս կնիկն է. այս տիկինն ալ այս տիկինին մայրն է, ես ալ եղբորս եղբայրն եմ։
— Աղեկ ամա, ասկե վերջը հոս գալու չեք դուք։
— Ինչո՞ւ համար գալու չեմ:
— Որովհետև ձեր եղբայրը ըսավ, թե ....
— Հոգիդ սիրես ըսե՛ Մեղու, ի՞նչ է ըսեր եղբայրը։
— Ըսեր է որ... ըսեր է որ... ըսեր է որ... եռսուն ոսկիի կրնամ ըսել ընթերցող։
ՏԵՍԻԼ Ե
Տան տերը կը բարկանա և մարդուն օձիքեն բռնած՝ դուրս հանել կաշխատի։
