Այս էջը սրբագրված է
— Քեորը դուն ես, հասկցա՞ր մի, հիմա բերանս կը բանամ հա՛, խելքի՜դ եկավ, ի՞նչ եղավ. ես անանկ ցատկելով փարայեն վաղ չեմ գար, ստակս կուզեմ։
— Թա րա րա րա րա լաա րա րամ...
— Աստված պելան տա, երթամ տե վաղը գամ։
— Թրա լա րի րա րա րամ րամ, ան ավան էոն, տեո, թրուա, մուլինե ա կոշ, շեն անկլեզ, բլաս:
Գրիգոր աղային շունչը սպառած բազմոցին վրա կիյնա։
Ո՜հ, սերն ինչպես կը ցատկեցունե եղեր մարդը։