— Հարյուր փարայի տաս նե՝ օխա մը կշռե։
— Շատ աղեկ, կըսե և կը կշռե։
Դուն ալ թաշկինակդ կը հանես կը բանաս, կեռասները մեջը կը դնես, կը կապևս, կողովին մեջը կը ձգես և կսկսիս գրպաններդ խառնելու։ Կը խառնես, կը խառնես բան մը չես կրնար գտնել, բաճկոնիդ ճեպերը կը խառնես, մեջը դուրս կը հանես, դուրսը մեջ կը խոթես, խառնելով կը խառնես և փնտրածդ չես կրնար գտնել. վերջեն կը հիշես, որ այն օրը հարյուր փարա ունեիր, ան ալ պոթիններդ կարկտելու տվիր։
Ասոր վրա շուտով ինքզինքդ կը ժողվես, թաշկինակդ կը քակես և կեռասները կողովին մեջ թափելով կըսես։
— Բմիշկը պատվիրեց, որ կեռաս չուտեմ։
— Ինչո՞ւ։
— Հարբուխ ունիմ։
— Թող զավակներդ ուտեն:
— Անոնք ալ հարբուխ ունին։
— Ո՞րչափ ատենե իվեր։
— Պոթիններս կարկտել տալես իվեր:
Աստված հարատևություն տա։
⁂
Գրաշար մես, տպարանի մը մեջ լրագրի մը գրաշարությունը վրադ ես առեր, քանի մը թերթ շարելեն ետքը կը նայիս, որ խմբագիրը չերևար, կելնես տունը կերթաս, կը հարցնես։
— Պարոն խմբագիրր հոս ըլլալու պատիվն ունի։
— Ինքը հոս է, բայց պատիվը երեկ իրիկուն գինեպանին գրավ դրավ։
— Գնա զրուցե, որ գրաշարը զինքը կուզե։
Սպասավորը վազելով կերթա տիրոջը իմաց տալ և քանի մը վայրկյանեն դառնալով կըսե.
Այսօր հարբուխ ունի մարդ չկրնար ընդունիլ։
— Ես ստակ պիտի ուզեի. ինչ է նե վաղը պիտի կրնա ընդունել։
— Ատոր համար բնավ բան մը չըսավ։
— Գնա՛ հարցուր։
Սպասավորը կերթա, կը հարցնե, կուգա, կը պատասխանե.
— Վաղն ալ հարբուխ պիտի ունենա եղեր։