— Որչա՞փ ատենե իվեր է:
— Ձեր կանխիկ ստակ առնելուն կանոնադրությունը լսելես իվեր։
Ասանկ երիտասարդներուն Աստվտծ խելք և գլուխ տա:
⁂
Լրագրապետ ես, առտվանց դրա սենյակդ կը նստիս, հազիվ թե գրիչդ ձեռք կ՚առնես քանի մը տող բան գրելու համար, ահա մաքինիսթը, մրահարը, ցրվիչը, թղթավաճառը առջիդ կուգան, կը տնկվին և ստակ կուզեն. «Հարբուխ ունիմ» ըսես նե» — «Բան մը չէ, կանցնի», կըսեն. — «Այսօր ստակ տալու ժամանակ չունիմ» ըսես նե. — գլուխ կը ցավցնեն, — «Քիչ մը համբերեցեք» ըսես նե.— «Անոթի ենք կըսեն. — «Հիմա կուտամ» ըսես նե. — «Շուտ եղի՛ր» կիսեն։ Դուն ալ կը նայիս որ ճարը չկա, դուրս կելնես, որ ստակ ճարես։ Լրագիրը ձախողները կը տեսնես և ստակ կուզես. անոնք ալ «Հասարակությունը հարբուխ ունի, լրագիր չեն առներ կոր» ըսելով կանցնին, կերթան։ Ճամբադ կը շարունակես, և ահա բարեկամներեդ մեկը դեմդ կելնե։
— ֆերթդ այսօր ելա՛վ։
— Չէ՛։
— Ինչո՞ւ։
— Հարբուխ ունի։
— Վաղը։
— Վաղն ալ հարբուխ պիտի ունենա։
— Վաղը չէ մյուս օրը պիտի ելնե՛։
— Չէ. դարձյալ հարբուխ պիտի ունենա։
— Ամեն օր չպիտի ելնե, ըսել է։
— Ոչ. Հարբուխ ունի, շաբաթը երկու անգամ կրնա ելնել:
— Ան ալ պարե չենք շնորհք ելներ։
— Հարբուխին չենք շնորհքը կըլլա՞։
— Ի՞նչ է ասոր պատճառը:
— Հարբո՜ւխ։
— Ինչե՞ն առաջ կուգա այս հարբուխը։
— Անկուտիութենե։
— Անկուտիnւթյուն ի՞նչ ըսել է։
— Հարբուխ։
— Հարբուխ ի՞նչ ըսել է:
