Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 6 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 6-րդ).djvu/306

ՏԵՍԱԿՑՈԻԹՅՈԻՆ ՉՈՐՐՈՐԴ

Նույն սրճարանին մեջ

— Հայտե՛, մյուսյու Երվանդ, կառքը կսպասե կոր։

— Ո՞ւր պիտի երթանք։

— Բերա տուն մը պիտի երթանք այս իրիկուն, մեկտեղ պիտի ուտենք։

— Շնորհակալ եմ, բայց չեմ կրնար գալ։

— Անկարելի Է որ չգաս.․․ կառքը հոս Է։

Կառքի մեջ.

— Այս գիշեր սանկ ժամանակ կ՝անցունենք, չ՞ըլլար։

— Կըլլա, բայց․․․

— Բայցը ի՜նչ Է. քիչ մը կը նստինք, կը խոսինք, տերտլեշմիշ կըլլանք։

— Շատ աղեկ։

— Ինչ որ գրված Է նե ան կըլլա։

— Անանկ Է։

— Մարդուս մեկ սահաթը մյուս սահաթին չնմանիր։

— Ճիշտ է։

— Շուկա կելլաս քիչ մը պարտելու համար, աղվոր բան մը աչքիդ կը զարնե, կերթաս պազարլըխ կընես կառնես, անանկ չէ՞ մի։

— Անանկ Է։

Տեսարանն է տան մեջ

— Աղջիկս, մեզի քիչ մը օղի բեր։

— Օղի չեմ խմեր։

— Մեյ մեկ գավաթ կը խմենք։

— Բայց սովորություն չունիմ։

— Վնաս չունի, գավաթ մը օղի ախորժակ կը բանա, աղջիկս, քիպրիթ բեր մեզի։

— Սիկարա չեմ ծխեր։

— Հատ մը խմե. աղջիկս, քիչ մը խավյար սալաթասի բեր։

Կենդանություն, մյուսյու Երվանդ։

— Անուշ ըլլա։

— Չեք խոսիր կոր, մյուսյու Երվանդ։

— Ի՞նչ խոսիմ։

— Uրկե, նըկե բան մր խոսե՛, ազգային գործերուն վրա խոսե՛։