— Հաաաա, էն ծանր ֆիստանը աս ըլլալու է, որ լաթի մեջ փաթտեր են. տա լաթը վրայեն մեկդի առ նայինք ի՞նչ է։
— Աման, ի՞նչ պիտի ըլլա, իշտե կռոն ֆիստան մը։
— Քա Սուրբիկ, ես քեզի չըսի՞ որ բերնեդ գեշ խոսք չպիտի հանես, հիմա կռող ըսել կը վայլեր թեյզեիդ։
— Չէ, Զյումրյութ խաթուն, ֆիստանին ըսավ, ինձի չըսավ, կռոն ըսավ։
— Թող ֆիստանին ըլլա, ինչո՞ւ բերանը գեշ կը սորվեցնե։
— Քա հոգի, կռոն ըսավ, կռող չըսավ. աս խումաշին անունը կռոն է։
— Հըհ, հեմեն ես ինչ ըսեմ նե դուք պարտկեցեք. թող մի տաք, որ թոռանս խրատ տամ։ Իս զոռովեն խուլ ըրեք...
— Նայինք, նայինք, ֆիստան մը տահա ելավ. նայինք ա՞ս ինչ է։
— Պայաթ ճանֆես մը:
Հարսնքույրը հարսին դառնալով կամաց մը ըսավ։
— Հեմեն ներսես անանկ կուգա կոր որ ելլամ սըվոնց ամենն՛ ալ խղդեմ։
Հարսնը—Աման սուս եղիր, երկու երեք օր մը համբերե։
— Իշտե ադ ֆիստանը հագցուցեք ասօր։
⁂
— Նահ, Սոֆիկ, հարսը հագվեցուցեք։
— Սա խութի՞ն ինչ է նայիմ։
— Շապխա ըլլալու է։
— Հա, հա, շապխա է։
— Քա, սա նայեցեք, մառքա ունի՞ն չէ նե չունին։
— Կայնե առաջ մեյ մը խումաշը նայինք։
— Չէ, ծանր քեթեն չէ։
— Չէ, մեղա մարիկ, ծանր քեթեն չէ. ես մախսուս լախըրտը ընել տվի որ նայիմ, ըսավ Զյումրյութ խաթունը։
— Ո՞րին ծանր Զյումրյութ խաթուն։
— Հարսին համար չե՜ք ըսեր կոր. չէ, աղվոր ծան ունի։
— Եյ, թող անանկ ըլլա։
— Քա, դա շորին կտորները ինչ են։
— Մանտիլ են Զյումրյութ խաթուն, մանտիլ են:
