— Վնասակար է, բա՛յց հաճույքն ալ դժբախտաբար միշտ շատին մեջն է․․․ չափավորության մեջ հաճո՞ւյք կա։
— Բայց ատով ապագան կը վնասվի, պետք է որ ապագան ալ մտքե չհանենք։
— Այնչափ նեղ վիճակի մեջ եմ, որ ներկային վրա խորհելեն ապագային վրա մտմտալու ժամանակ չեմ ունենար կոր։ Այսօրվան հացը ճարելու կը նայիմ կոր և վաղվան համար հոգ ընելու ատեն չեմ ունենար կոր։
— Ահավասիկ ակամա աշակերտ Ավետարանի, որ կըսե. «Վաղվանը մի՛ հոգար»։
⁂
— Դուրս կ՝ելնես կոր նե՝ իմաց չե՞ս տար, իրիկվան ի՞նչ պիտի ուտենք։
— Երեկ գիշերվնե մնացածները։
— Երեկ գիշեր ի՞նչ ունեինք, որ ավելնար, ավելնար ալ նե՝ կ՝ուտվե՞ր, այսօր պահք է։
— Ի՞նչ առնենք։
— Ի՞նչ գիտնամ, քանի մը օխա ֆասուլիա ղրկե՛, քանի մը օխա զեյթին, քանի մը օխա զեյթին յաղթ, քիչ մը թահըն․ քիչ մալ թանըն հելվասի, քանի մը օխա նոհուտ...
— Քանի մը օխա նոհուտ հելվասի, կամ նռնուտ յաղթ:
— Նռնուտին յաղը, հելվան կըլլա՞ մի։
— Ի՞նչ գիտնամ, զեյթին ըսիր, ետևեն զեյթին յաղթն կոխեցիր. թանթն ըսիր՝ ետևեն թանթն հելվասին դրիր..․
— Քանի մր օխա թաքլա, քիչ մը պայմա, զույգ մը պոթին, շալ մը, քանի մը էնտազե թանթելա, քիչ մը սոխ, սխտոր, մեծ պահք էք թող տունին մեջ գտնվին։
— Պոթինը, շալը, թանթելան կերակուրի մե՞ջ պիտի գնես ըսենք քի մյուսները պահքի կերակուր պիտի շինես ու պետք են, պոթինը ի՞նչ պիտի ընես, մյուս պոթիններդ ուտիքի՞ պոթին են. հեմ այսօր ժամանակ չունիմ բան առնելու։
— Անանկ է ամմա, տղաքները ժամանակ ունին ուտելու, անոթի չպիտի մնան յա։
— Երեկ գիշերվնե պանի՞ր ալ չմնաց, թո՛ղ հացով ուտեն․
— Պանիրը կուտվի՞, պահք է։
