⁂
Մատթեոս վարդապետ Իզմիրլյանը տղա մէ։
Դպրոց երթալ չուզող տղաքներուն ընդհանրապես շաքար կուտան, որ անով խաբվին և դպրոց երթան։
Մատթեոս վարդապետն ալ, որ հարկավ ժամանակավ տղա եղած է հիմակվան պես, չուզեր իր վիճակը դառնալ:
Պատրիարքը կըսե իրեն։
— Տղաս, ինչո՞ւ վիճակդ չես երթար։
Մատթեոսը կը պատասխանե։
— Մինչև որ եպիսկոպոսություն չտաք չեմ երթար։
— Տղաս, հիմա գնա տե, վերջեն եպիսկոպոսություն մը կառնենք կուտանք քեզի։
— Ես եպիսկոպոսություն կուզեմ և հիմա կհուզեմ։
— Հիմա չունինք։
— Չունիք նե Մամբրեեն առեք տվեք, ես եպիսկոպոսություն կուզեմ։
Պատրիարքարանը այս տղան համոզելու կաշխատի եղեր։
⁂
Հայկաբանության դասատու մը պետք է մեր Կրոնական ժողովին։
Այս ժողովն որոշմանը մեկուն մեջ «Հայաստանյայց եկեղեցվո և կաթողիկե եկեղեցվո» ըսած է։
Այս ըսվածքեն կը հետևի, որ այն եկեղեցին, որ Հայաստանյայց եկեղեցի է, կաթողիկե եկեղեցի չէ, և այն, որ կաթողիկե է, Հայաստանյայց եկեղեցի չէ։
Եթե Հայաստանյայց և կաթողիկե բառերն մեկ եկեղեցիին կը վերաբերին, ինչո՞ւ համար եկեղեցի բառը կրկնված է։
Մեծ տարբերություն կա «առաքինի և պարկեշտ մարդ» և «արաքինի մարդ և պարկեշտ մարդ»-ուն մեջ։
Առաջնույն մեջ մեկ մարդուն թե առաքինի և թե պարկեշտ ըլլալը կը հասկցվի, մինչդեռ երկրորդին մեջ մեկ մարդուն առաքինի և ուրիշ մարդու մը պարկեշտ ըլլալը կը հասկցվի։
Կրոնական ժողովո ատենապետն այս կանոնները շատ աղեկ գիտեր, ինչպե՞ս կըլլա, որ Ներսես սրբազանին պատրիարքության օրով կը մոռնա։
