— Ըռընտնալու հույս կա՞։
— Չեմ ըսեր, որ չկա։
— Վտանգավո՞ր է։
— Ան ալ չեմ կրնար ըսել։
— Կապրի՞, չէ նե կը մեռնի։
— Նաթուրան օգնե նե՝ կապրի։
— Անանկ է նե ալ դուք զահմեթ մընեք հոս դալու ու հիվանդնիս նայելու, քիչ մալ թող նաթուրան նայի։
⁂
— Իմացա՞ր, Ամբակում աղա, ընկղմած նավերը չուրին երեսը հանելու համար նոր միջոց մը գտեր են։
— Ի՞նչ միջոց։
— Նավուն մեջ թուլումներ կիջեցունեն եղեր, ետքն ալ այդ թոպումները օդով կը լեցունեն եղեր, թուլումները կուռենան եղեր, ջուրը նավեն դուրս կելլա եղեր, նավն ալ վեր կելլա եղեր։
— Ատ աղեկ բան է, այդ թուլումներեն մեյ մեկ հատ ալ գոնե մենք կախենք։
— Ինչո՞ւ։
— Որովհետև առջի օրը Պահջե-Քափուսիեն անցած ժամանակս քիչ մնաց, որ կը խղդվեի կոր։
— Ձի մալ Չաքմաքճըլար յոխուշին խղդվեր է, ըսին։
— Անձրևներն ասանկ երթալու ըլլան նե ուրիշ վտանգներ ալ կրնան պատահիլ։
— Չեմ կարծեր, որովհետև Շիրքեթը Խայրիեն որոշած է եղեր փողոցներու մեջ ալ շոգենավ բանեցունել։
⁂
— Ձեռքինդ ի՞նչ թուղթ է, Կարապետ աղա։
— Շմենտըֆերի վաստկող թիվերուն թուղթն է։
— Տուր նայիմ, ինձի զարկե՞ր է մի։
— Առե՛ք։
— Ասոր կեսր ո՞ւր է։
— Կե՞սը մի.․․ հինգ տարիեն ետքը։
⁂
— Աս ի՞նչ է, այսպես հագվեր, սգվեր ես այսօր, փեսա կըլլաս կոր։
