կըլլա կոր, բայց տանին առջևը կերած, շարունակ փատը զարնելեն մերաք չըրի։
— Անանկ է նե պեքճին գողերուն համար կը զարնե եղեր, իմտցնելու համար, որ զիրենք տեսնող չկա, ուզածնին թող առնեն։
⁂
— Ի՞նչ ունիք, հիվա՞նդ եք։
— Այո՛, ստամո՛քսս կը քացխի կոր։
— Ի՞նչ վնաս ունի։
— Կեյիրմիշ ըրած ատենս ալ գիտես քի հավկիթ ետ կուգա կոր։
— Ատ է նե՝ բան մը չէ, յումուրթա սալաթասը եղած ես։
⁂
— Կարապետ աղա, ՆՈՐ ՀՐԱՇՔ անունով գիրք մը ելեր է, կարդացի՞ր։
— Չէ, ի՞նչ գրեր է մեջը, երկաթյա կամուրջին շինվիլն որ լմննա՞լը։
— Չէ, չերևնալու միջոցը գտեր է եղեր աղջիկին մեկը։
— Ատ ի՞նչ ըսել է։
— Ըսենք, թե սենյակի մը մեջ, կամ դուրսը բազմության մեջ՝ կեցած ատենդ ուզես նե՝ ինքզինքդ ուրիշներուն չես ցցուներ եղեր, մինչև անգամ ուրիշի հետ կը խոսիս և դիմացինդ քեզի չտեսներ եղեր:
— Ատ աղեկ բան է, եկեն, սա գիրքեն հատ մը առ տե ինձի բեր, որ մուպաշիրը տունը գազիս փնտրելու ըլլա նե՝ չերևամ սվոր, չմոռնաս հա՛, կհուզես նե՝ հատ մ՝ալ քեզի համար ա՛ռ։
⁂
Չաթ, չաթ, չաթ.․․
— Գրիգոր աղա, աս ի՞նչ է..․
— Ի՞նչ կա։
— Չնայե՞ս, չորս հինգ համալ պյուրո մը, թավլի մը, աթոռներ ու հայելիներ բերեր են մեզի։
— Տեր ողորմյա, գիշեր ատեն աս ի՞նչ պիտի ըլլա․.. կեցիր
