Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 7 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 7-րդ).djvu/356

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

Աստվածներն անգամ չեն կրնար սերը և իմաստությունը իրարու համաձայնեցնել։


Սերը օվկիանոս մէ, ուր ամեն սրտեր կը դիմեն։


Սերը կիրք մըն է, որ բանի մը չհպատակիր, և որուն ամեն բան ընդհակառակն կը հպատակին։


Հիշել այն բարիքը՝ որ այլևս չկա, ցավ մըն է. և երբ մարդ իր կորուստը միտքը կը բերե, զանի անգամ մալ կը կորսնցնե։


Երբ կանայք տեսարան կերթան՝ ավելի երևնալու, քան թև տեսնելու համար կը հագվին։


Ով որ առանց նախատեսության կը քնանա, առանց բան մը ունենալու կարթնանա։


Մեկ մը տղաք չեն մտածեր գալիքը, մեկ մըն ալ տղայամիտ մարդիկ։


Մարդ ըսելու մարդն ան է՝ որ ըլլալու չարյաց նախատես կըլլա, ուր երբոր չարիքը հասնի՝ սիրով կը համբերե ու կը հաղթե։


Ցած ու փցուն բնավորության առաջին ապացույցը ագահությունն է։